Orange Skyline breekt 18 mei VERA helemaal af. De band zet zelfs een record: een uitverkochte grote zaal tijdens de release van de debuutplaat van een Groningse band. Na afloop van de show wachten we tot na middernacht om frontman Stefan van der Wielen te spreken in backstage.
Stefan van der Wielen staat na het einde van de show enthousiast te praten met fans, familie en vrienden bij de garderobe van VERA. Daar staat de merchandise stand van Orange Skyline. Foto’s nemen, platen ondertekenen, handjes schudden en high-fiven. De jongens zijn popidolen in eigen stad en ze genieten met volle teugen.
Orange Skyline speelt VERA plat
Thom Easix en ik wachten rustig af. De show die Orange Skyline net heeft weggegeven, is bijzonder. Daar zijn we het beiden over eens. Alles klopte en er was meer dan genoeg ruimte voor spontaniteit en breaking the rules.
Zo springt Stefan halverwege de show het publiek in en rent al zingend naar de bar. Doet daar een dansje en loopt rustig terug. Nadat de jongens aan het einde door hun nummers heen zijn, spelen ze nogmaals hun openingsnummer. Not done, normaal gesproken, maar op het moment slikt iedereen het als zoete Knolskoek.
Het publiek is allang blij de Groningse popsterren nog op de bühne staan. Stefan beloont de fans daarom ook met een bijna memorabele stagedive. Hij crowdsurft de eerder gelopen route. Vervolgens laat hij zich weer rustig terug dragen naar het podium.
Fans en liefde
“Als de jongens daar een uurtje hebben gestaan dan mag je ze spreken”, zegt manager Bastiaan Nijbroek me van tevoren. Dat uurtje is inmiddels tot na middernacht uitgelopen. Bastiaan probeert de jongens bij de fans weg te trekken, maar dat duurt nog even.
Uiteindelijk lopen we via een zijdeur de al gesloten grote zaal binnen richting de backstage. Stefan houdt even halt bij de bar en bedankt het personeel voor het harde werk. Hij krijgt nog een biertje. “Jullie zijn te gek!”
Vette show man, goed gedaan. “Dankjewel!” Stefan ploft neer op de rode bank van de VERA backstage. Leden van de crew ruimen de laatste spullen op. Stefans broer en gitarist van de band Niels van der Wielen geeft ons een grote glimlach en roept dat hij de tourbus gaat inpakken. “Succes, ik laat me lekker interviewen”, antwoordt de frontman.
Momentum
Hij moet nog even op adem komen en haalt een hand door zijn haar. Zucht, knikje en een “brand maar los” is het begin van ons gesprek. Ik ken Stefan van een workshop tijdens Grunnsonic 2014. In die drie jaar is veel gebeurd. Orange Skyline is van een lokaal bandje uitgegroeid tot een opkomende popact waar men rekening mee moet houden.
Zo speelt de band in 2015 meerdere malen voor een uitverkochte Ziggo Dome in het voorprogramma van Kensington. Hun nieuwe plaat Things I Hide is intelligent geschreven en dik geproduceerd. Is dit dan het “momentum” waar iedereen het over heeft, vraag ik me af.
Stefan zucht.“Momentum. Tja, ik weet niet. Bedoel je met momentum het gevoel dat we groeien en dingen bereiken?” Ik knik. “Dat gevoel heb ik eerlijk gezegd altijd al gehad. Zelfs toen we op een zondagmiddag voor een halfleeg café De Koster stonden te spelen.”
Hij lacht even. “Weet je, ik denk dat dit soort termen bij de buitenwereld horen. Mensen zien ons nu dingen voor elkaar krijgen en zeggen dat het momentum is. Wij zitten altijd in het momentum!”
Eyes on the price
Het is duidelijk. Orange Skyline is gefocust en bereid om er vol voor te gaan. Een sociaal leven is nog wel mogelijk, maar lastig. “Je bent altijd aan het werk als je vriendin en je maten vrij zijn. Zomervakantie is gezellig op vakantie, toch?” Hij kijkt me theatraal aan. “Nee! Want dan is het festivalseizoen begonnen.” Lachje.
Het resultaat is dat Stefan al drie jaar niet op vakantie is geweest. “Je moet het er voor overhebben. En dat hebben we. Je was er toch bij vanavond. Wow, daar doe je het voor.” Even valt er een stilte. Hij dwaalt wat af in gedachten. De komende twee dagen staan optredens bij De Hellling en Paradiso op het programma.
“Ik ga morgen in de backstage van Paradiso mijn bachelorscriptie afschrijven”, zegt de zanger tenslotte. Nice! “Ja, zeg maar nice. Wat een avontuur dit. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar ook blij als het verstuurd is. Al is het voor mijn begeleider Elizabeth Korthals Altes. Ik wil haar niet teleurstellen, want het is echt een topvrouw.”
Geen concessies
De deur gaat open en de tourmanager kijkt vragend naar de frontman. “Ja, wij zijn nog even bezig.” De deur gaat dicht en Stefan kijkt ons met een vermoeid gezicht aan. We moeten langzaamaan afronden.
Kunnen jullie van de band leven? Hij schatert het uit en gooit een arm in de lucht. “Nee, joh! Was het maar zo’n feest.” Op zijn hand telt hij uit wie er allemaal meewerken aan de show. We komen op zo’n elf man uit. “Die moeten allemaal betaald worden. Ik weiger concessies te doen voor mijn show om er zelf aan te verdienen. Gelukkig komen we tegenwoordig gewoon uit de kosten.”
Of hij na zijn afstuderen gaat solliciteren en aan het werk gaat? “Nee, eerst begin ik aan een master. Daarna zullen we wel zien wat er gebeurt. Voorlopig kan ik het op deze manier oplossen.”
Hans Teeuwen
We moeten nu echt afronden. Bastiaan Nijbroek kijkt met een lachje door de deuropening. Thom en ik gebaren dat we nog één vraag hebben. Dat kan wel, maar wel een beetje snel. Oké, oké, oké. Wat is je meest memorabele backstagemoment? Stefan kijkt leeg voor zich uit, bijna geschrokken.
“Oh man, daar vraag je me wat! Dat zijn er zoveel.” Stilte. Thom en ik sporen hem wat aan. Kom op, vertel ons iets sappigs! “Iets sappigs? We hebben weleens onze instrumenten vergeten mee te nemen na een optreden. Dat was wel gênant. Maar voor de rest.”
Ineens flikkeren zijn vermoeide ogen. Hij denkt even na, lacht en balt zijn vuist. “We hebben een keer gezopen met Hans Teeuwen. Zijn kleedkamer was naast die van ons. We raakten aan de praat en zijn daarna bier gaan drinken.” Hij kijkt ons tevreden aan. “Never meet your heroes, zeggen mensen weleens. Maar Hans Teeuwen, wat een keizer!”
Toekomst
We nemen afscheid en ik kan het niet laten om te vragen wat we van Orange Skyline kunnen verwachten. Stefan wrijft in zijn handen. “Ik heb nog een scoop.” Geheimzinnig kijkt hij ons aan. “We hebben vanavond een nieuw nummer gespeeld. Vers uit de oefenruimte. En weet je wat het mooie is? We zijn gewoon al begonnen met de nieuwe plaat en het wordt vet!
Thanks, Stefan! We kijken nu al uit naar de volgende release. Maar tot die tijd: pak ze aan in Utrecht en Amsterdam. “Komt goed jongens. Welterusten alvast!”
Foto’s: Mischa Veenema
