Binnen 2 maanden droogtrainen, terwijl hij 60 uur per week werkt. Gaat het Teo lukken? Project Shredder week 5.
Het regent zweet op de vloer. Mijn zweet. Ik doe mijn ogen dicht in de hoop dat ik aan de andere kant wakker word in een parallel universum waar roze bloemetjes en bijtjes me verwelkomen en waar ik door een oneindig weiland kan rijden op een eenhoorn. Niets is minder waar. Paars en gele vlekken flikkeren voor mijn ogen. De stem van de roodharige Denise klinkt streng doch aanmoedigend boven de kauwgumballen housemuziek. “Kom op. Nog een paar seconden. Niet opgeven nu!”
Het is vier jaar geleden sinds mijn laatste thaibokstraining en daarmee een training die expliciet met conditie te maken had. Hoewel FIT. coach Jeroen heel duidelijk een hardloopschema in mijn workout heeft verwerkt, kom ik er telkens niet aan toe. Maar de beste man is slim. “Anders kom je even bootcampen. Super leuke groep en lekker buiten.” Zo gezegd, zo gedaan. Vorige week woensdag lag ik in het drassige gras van Stadspark te planken en te squatten door de modder. Mooi, dacht ik bij mezelf. Buitenspelen is winnen!
Deze week geen bootcamp, maar een groepsles in TrainMore, het fitnesscentrum in het oude postkantoor aan de Munnikenholm. Ik kijk mijn ogen uit als we het pand betreden. Vooral de Iron Dungeon, zoals ik het gelijk noem, naast de kleedkamers doet mijn hart een sprongetje maken van geluk. De kettingen die van de muur hangen en het lage bakstenenplafond ademen de sfeer van groei. Alleen jammer dat er geen squatrack en pullupbar staan.
“Lekker bezig, Teo”, hoor ik Jeroen half hijgend achter me terwijl we overgaan op een nieuwe oefening die Denise ons voordoet in een ruimte op de begane grond. Burpees afgewisseld met squats. “Kom op, jongens. Nog tien minuutjes!” Ik adem zwaar en probeer mijn geest kalm te houden. Mijn onderbewustzijn trekt zonder dat ik het door heb roestige technieken uit de kast. Ineens is daar de flashback. De stem van mijn oude Sensei klinkt glashelder door mijn hoofd: “Door trappen, door trappen! Ik zeg pas wanneer jij kapot bent, ik bepaal wanneer jij stuk gaat!”
“En hoe vonden jullie het?” Denise komt met een lach onze kant op. Jeroen knikt tevreden. “Goed bezig!” Ze moet snel door naar Buikspier Kwartier, of we meedoen? Voor ik er erg in heb liggen we op de grond. Crunches in alle hoeken, planken in varianten die ik nog niet kende. Maar godzijdank geen interval. Kracht zit wel goed. Nu aan het einde van week vijf kan ik tien pullups uit de zogenaamde dead hang oftewel compleet uitgestrekt. Pistolsquats zonder hulp: drie links en drie rechts. Op DATkantoor lachen collega’s me toe (of uit, afhankelijk van de dag) als ik tussen schrijfsessies door krachtoefeningen doe.
Mijn gewicht is eindelijk gestabiliseerd op 76 kilogram. Met nog drie weken in het vooruitzicht is mijn main focus nu de eerste heilige graal van calisthenics (buitenturnen): de muscle up. Nu met zeven kilo minder gewicht zou dit haalbaar moeten zijn volgens Jeroen en ik geloof hem. Hij heeft me tenslotte zo ver gebracht dat alleen mensen in mijn nabije omgeving mijn transformatie geloven.
De before/after foto’s van vorige week maakten veel emoties los. Het zou niet dezelfde persoon zijn. Waarom geen gezicht erbij? Mijn borsthaar zou te lang zijn, mij blindedarmlitteken zou er veel verser uitzien en mijn tepels verschilden sowieso significant van elkaar.
Voor alle naysayers en ongelovige Thomassen daarom dit: zet vrijdag 8 juli 16:00 uur maar in je agenda en kom langs op DATkantoor voor een Flexing Friday. Boterdiep 71, aanbellen bij DATmag.
