De 18e editie van het theaterfestival Jonge Harten zit er bijna weer op. Negen dagen lang werd Groningen overspoeld door jonge theatermakers, muzikanten en artiesten. Achter de schermen werkte een team van culturele ondernemers om het festival draaiende te houden. Lisa en Teo spraken drie van hen.
Maria
Maria Wieringa is hoofd marketing bij Jonge Harten. Gedurende het jaar en tijdens het festival zorgt ze dat Jonge Harten opvalt bij het publiek. Dit doet ze aan de hand van verschillende communicatiecampagnes, berichtgeving via de traditionele pers als ook via social media. “Alle posters, vlaggen, flyers, gadgets, tweets en facebookberichten, dat ben ik.”
Dit is de tweede editie van Jonge Harten waar Maria aan meewerkt. Vorig jaar werd ze ingehuurd voor de marketing. Het was haar eerste klus binnen de culturele sector. “Het bevalt me heel erg en ik heb in de tussentijd ook al andere klussen binnen deze sector gedaan, zoals de marketing van een theatervoorstelling over de aardbevingsproblematiek.”
Ieder jaar verzorgt de marketingafdeling een gadget die het thema van het festival vertolkt. Dit jaar is het een sleutelhanger met een Rubiks kubus. Maria legt uit dat theatermakers de afgelopen periode veel aandacht hebben besteed aan het thema ‘tijd’ en het tekort ervan. “Keuzes maken, te weinig uren in een dag hebben en daardoor heel veel stress ervaren. Het is alleen maar doorgaan, doorgaan, doorgaan. Mensen staan de hele tijd op ‘fast forward’. Daarom is dit jaar ons thema ‘play’.”
Aan de communicatie ligt het niet, want we herkennen het thema overal in. De poster van het festival bestaat uit play –en pauzesymbooltjes en ook de Rubiks kubus sluit daar op aan. Maria laat trots een bijsluiter lezen die speciaal bij de gadget hoort. De boodschap is duidelijk. Wanneer je te veel aan je hoofd hebt, of inspiratie zoekt, druk dan even op pauze en ga puzzelen.
Ook de spelcontainer voor het Grand Theatre is helemaal ingericht op deze boodschap. Grote metalen buizen spellen het woord ‘play’. Het is de bedoeling dat je met een metalen haak voorzichtig langs de buizen gaat zonder ze aan te raken. Doe je dat wel, dan gaat een alarm af en lichten de zwaailichten op het dak van de container op. Iedereen kan ’s avonds in de container komen en het spel spelen. “Dat is zo’n heerlijk geconcentreerd klusje, daar moet je alles wel even voor loslaten”, lacht ze.
Haar mooiste moment? “Afgelopen dinsdag in het Festivalhart. Toen kwam een theatergezelschap waar ik diezelfde avond een voorstelling van had gezien na de show langs in ons café. De leden maakten muziek en praatten met iedereen. Die laagdrempeligheid vind ik bijzonder leuk en typisch Jonge Harten.”
Maria heeft haar eigen bedrijf Like&Follow en werkt naast Jonge Harten op projectbasis voor verschillende opdrachtgevers, zoals de Hanzehogeschool.
Rutger
Rutger, eigenaar van Rutger Smit Producties, is naast muziekprogrammeur een van de drijvende krachten achter het fysieke aspect van Jonge Harten. Zijn domein is De Gym. Het antikraakpand aan de Oosterstraat is dit jaar bestempeld tot het Festivalhart: de uitvalsbasis van Jonge Harten. Een ruimte waar creatief, ondernemend talent bijna voelbaar is.
Hij vertelt ons dat het vooral de theatergroepen zijn die hier komen. Zij kennen Groningen niet. Hier maken zij kennis met de bezoekers, met elkaar en met de medewerkers. Het is aan hem om het Festivalhart draaiende te houden. “Hier vindt een soort van ieniemienie festivalletje plaats, waar niks werkt en alles zelf aangelegd moet worden”, lacht hij vrolijk. “Er zijn lichtmannen, geluidsmannen en andere ondernemingen en die stuur ik aan. Ik ben een beetje de spin in het web. Iedereen komt naar mij toe als er vragen zijn.”
Omdat hij vrijwel altijd in De Gym te vinden is, ziet Rutger weinig voorstellingen van het festival. Het feest en de artiesten komen wel naar hem toe, zoals afgelopen dinsdagavond bijvoorbeeld. “Een goede vriend van mij speelt in Lars Doberman. Deze vier jonge jongens maken muziektheater en ik heb ze gevraagd om te komen spelen. Muzikaal zijn die gasten zeg, het maakt niet uit wie welk instrument bespeelt.” Met een grijnsje: “ Ik heb om half drie s ‘nachts iedereen er wel uit moeten sturen. Ik wou ook een keer slapen.”
Dit is ondertussen al de derde keer dat Rutger werkt voor Jonge Harten. Praktijkwerk, daar ligt zijn passie. Van zijn hobby heeft hij zijn werk gemaakt. De keerzijde is, dat festivals niet meer zijn wat ze ooit waren. “Ik zie altijd wel dingen waarvan ik denk: hé dat zou ik anders hebben aangepakt. Ik kan ook niet meer op een manier van festivals genieten als dat ik vroeger deed.”
Wat de momenten zijn waarvoor hij het doet? “Het gaat om dat ene realisatiemoment waarbij ik om me heen kijk en iedereen zie genieten op de manier zoals ik dat vroeger zelf deed. Dat heb ik dan even neergezet, denk ik dan.”
Naast Jonge Harten werkt hij ook aan de productie van festivals als De Nacht van Kunst & Wetenschap, FestiValderAa, Noorderzon, Welcome to the Village en Eurosonic Noorderslag.
Emilie
Emilie van Gorcum is jongerenprogrammeur en hoofd eductatie bij Jonge Harten. Gedurende het jaar scout ze naar voorstellingen die aansluiten bij het jongere publiek. Nu het festival in volle gang is, plukt ze de vruchten van haar werk. Ze is na een week haar stem bijna kwijt, maar dat vindt ze niet zo erg. “Ik heb nog maar drie dagen te gaan.”
Dit jaar heeft het festival zo’n 22 schoolvoorstellingen. Dat zijn er tien meer dan twee jaar geleden. Het aantal leerlingen dat de voorstellingen bezoekt weet ze ons precies uit haar hoofd te vertellen. Met enige trots: “Het zijn er 3139. Dat zijn er veel per voorstelling, maar niet te veel om anoniem te worden. Zo kunnen ze zich nog aangesproken voelen wanneer de theatermakers vanaf het podium contact zoeken.”
Emilie begon in 2010 met haar werk voor Jonge Harten en rolde in korte tijd in de functie die ze nu bekleed. “De tijd vliegt”, lacht ze. In de afgelopen jaren zijn er heel veel mooie momenten geweest. De voorstelling ‘Voetbal op hoge hakken’ van de Belgische theatergroep Kopergietery van deze festivaleditie behoort daar zeker ook bij.
“Het thema van ‘Voetbal op hoge hakken’ is de vooroordelen die men heeft over mannen en vrouwen. De spelers trekken deze tot in het extreme door. Het gaat zo ver dat je als toeschouwer de theatermakers gaat veroordelen en daardoor eigenlijk de voorstelling bevestigd. Het is een typisch Jonge Harten voorstelling. Dit is precies wat ik wil laten zien aan jongeren. Het gezelschap speelde bovendien super goed.”
Ze vertelt vol enthousiasme over de scherpe connectie tussen de theatermakers en het publiek. Van achterin de zaal kon ze vol genieten van het schouwspel. Dit zijn de momenten waarop alles klopt en zelfs beter uitpakt dan ze van tevoren had kunnen verwachten, vertelt ze. Daar doet Emilie het voor. “Ik dacht bij mezelf: deze heb ik goed geprogrammeerd!”
Wat het festival voor haar betekent? “Jonge Harten is voor mij een hele leerschool geweest. Het is een van mijn eerste grote klussen. Een plek waar ik me ontzettend veel heb kunnen ontwikkelen en met passie geleerd heb. Het is een evenement met een heel mooi team en dat team wordt steeds groter naar mate het festival dichterbij komt. We doen dit echt met z’n allen.”
Naast Jonge Harten maakt Emilie met haar bedrijf deel uit van het ondernemerscollectief SAUS en geeft ze les in evenementen organisatie op het Noorderpoort College in Groningen.
Foto’s: Jelle Snel
Tekst: Lisa Sweere en Teo Lazarov
