Ben je fan van liters bloed en dierentranen in de supermarkt? Of is huilen met kerst en het leven in een façade vol met hyperwinkelcentrums meer je ding? Stippenlift heeft het allemaal.
Hugo van der Poel plus Kattencafe Poeslief is garantie voor een avondje elektronische en up-tempo tunes. Deze lijken vrolijke, maar als je naar de teksten van deze artiest luistert, gaat er een andere wereld voor je open.
Geen kattenpis dus! Naast Doris, Minet, Tommy, Charlie, Billie, Ella en Tobi – oftewel de bewoners van het café – is het publiek niet groot. De ruimtecapaciteit van de katten-en-koffie-hangplek is niet geschikt voor de massa’s. Een ding hebben we allemaal gemeen: we komen genieten van de depriwave van Hugo.
Zacht klappen a.u.b.
Bij binnenkomst bestellen we een biertje en zoeken een plek in de kleine maar sfeervol aangeklede ruimte. Een kleine ronddraaiende discolamp hangt naast het podium. Twee boxen, een microfoon en een simpele synthesizer staan al klaar. De behaarde vierpoters kijken even de kat uit de boom, maar al snel zijn ze gesetteld en kruipt er af en toe een op je schoot. De sfeer zit er goed in.
Nog een paar minuten wachten en we zien Stippenlift het podium betreden. In de korte aankondiging van zijn performance deelt hij nog even mee dat de harige bewoners van dit café niet gesteld zijn op hard applaus. Zachtjes klappen dus.
“Als ik tachtig ben wil ik een spuitje”
Het publiek danst mee op de energieke deuntjes, terwijl Stippenlift het ene nummer na het ander afvuurt. Wat dacht je van Euthanasie, Huilen, Supermarktdieren en Wat is je Gender. We voelen de thema’s over onze consumptiemaatschappij en depressies. De teksten zijn cynisch, de boodschap duidelijk.
Na een stuk of negen hitjes is het klaar en neemt de artiest afscheid. Maar een echt optreden is natuurlijk niet compleet zonder een toegift, dus gooit Hugo er nog even een kerstnummer tegenaan. Het is immers alweer maart. “Ik ben een kerstfan”, luidt de tekst. Tja, dan betekent dat alleen maar ellende van januari tot november. Onze aaibare vrienden zijn inmiddels vertrokken, dus we klappen nog even uitbundig na de laatste tonen.
Katten en muziek
Tijdens een laatste drankje bewonderen we het café. Het hoge gehalte aan katten-accessoires en decoratiemateriaal is waanzinnig. Een plank, volgestouwd met porseleinen poezen, borduurwerkjes van katten in elk formaat en natuurlijk de nodige merchandising bij de kassa; van kattensokken tot sleutelhangers. Mooi. Hugo vertelt nog even dat zijn twee grootse passies katten en muziek zijn. “Een betere plek om op treden kan ik mij dan ook niet voorstellen.”
Langzaam verdwijnt het publiek naar buiten en het café wordt leger. Ook wij gaan er vandoor. Met de nummers nog vers in ons hoofd fietsen we weer richting huis. De onderwerpen van Stippenlift gaan aan je kleven en zijn een frisse wind in de muziekscene waar liefde en liefdesverdriet qua thematiek de boventoon voeren. Op de fiets zingen we nog na: “als ik tachtig ben wil ik een spuitje. Recht de oven in, in een leuk truitje.”
Illustratie: Myrna Atsma
