Clash en theaterfestival Jonge Harten toveren zaterdag het Grand Theatre om tot een wereld waar kunst, muziek en crazy shit samenkomen. Een van de hoogte punten van de avond is dj Joost van Bellen. De man die aan de wieg stond van de Nederlandse house-cultuur. Tijd voor een belletje.
Hoi Joost, hoe is het?
“Pfff het was een hectische dag, ik heb heel veel rare dingen gedaan. Ergens in een slaapzak voor de deur gelegen. Een selfie gemaakt met Sinterklaas en ik heb zitten huilen door een fotoboek waar allemaal overleden vrienden in stonden.”
Waar ben je mee bezig?
“Ben net thuis, check mijn mail en ik ga zo naar de verjaardag van mijn moeder… Verder ben ik gestopt met RAUW en doe nu elke maand een all nighter in de Melkweg. Zonder poespas of projecties en met alleen maar nieuwe muziek.”
Je debuutroman, Pandaogen is alweer een tijdje uit. Ben je al bezig met je volgende boek?
“Ik ben begonnen met een tweede roman. Ik ga lekker niet zeggen waarover. Als het meezit komt ie over twee jaar uit.”
Zie je jezelf voornamelijk als DJ, organisator of ‘gewoon Joost’?
“Ik zie mezelf in de eerste plaats als DJ, op de tweede plaats als schrijver en als derde muziekmaker voor modeshows en tentoonstellingen. Ik ben trouwens ook bezig met een muziek project in Berlijn. Popmuziek, heel wat anders. Ook dit is nog allemaal geheim, maar het komt ergens in het voorjaar naar buiten.”
Wat is het gekste wat je ooit op een feestje hebt geboekt?
“Haha ik heb zoveel meegemaakt. Het gekste was toch wel Leigh Bowery, die verkleed was als een Engelse madam, halverwege de show beviel beviel hij van een volwassen vrouw. Die vrouw zat dus al 10 minuten helemaal onder het nepbloed in dat pak genaaid.”
Op welk organisatorisch ding ben je eigenlijk het meest trots?
“RAUW. Dat hebben we 14 jaar lang gedaan, langer dan de Roxy bestaan heeft. Er was, toen we begonnen, van alles in de wereld aan de hand. Bush, de Euro, de internetbubbel, maar in de dance-scene maakte niemand een statement. Het was alleen maar hedonisme en escapisme. Andere feesten hadden overdreven, fancy flyers maar wij maakten knip en plak flyers en fotokopieerden die.”
“Ook de setting van het feest was basic, ons lichtplan bestond bijvoorbeeld uit wat stroboscopen en TL buizen in de letters RAUW. Verder boekten we Justice, Boys Noize, Digitalism en Crookers voordat iemand überhaupt van ze gehoord had. Het was ook de eerste keer dat bandjesmuziek en dance bij elkaar kwamen.”
Wat is de grootste miskleun die je hebt begaan?
“Haha. Dat zijn er zoveel. Gelukkig zijn veel misstappen niet bekend, want daar was niemand. Maar de grootste fout was toch wel het thema “hottentottententententoonstelling” op Valtifest. We wilden alle mensen, rassen, geloven bij elkaar brengen in tenten… Maar toen bleek dat de Hottentotten ooit zijn uitgemoord en tentoongesteld, hottentot was bovendien een scheldwoord voor een Zuidafrikaanse volksstam.”
“Wij vonden het gewoon een bijzonder Nederlands woord en hadden het stom genoeg niet gefact-checkt. Al snel daarna liep het op internet compleet uit de hand. Internationale publicaties met als titel White suppremist puts negros on display.”
“Ik vond het verschrikkelijk. We hebben het gelukkig rechtgetrokken, maar daarna kregen we rechtsradicaal Nederland over ons heen, compleet met doodbedreigingen en alles. Ik heb er nachten van niet kunnen slapen.”
Wat verwacht je van de bezoeker, behalve dat ie uiteraard een kaartje koopt?
“Gewoon dat ie het naar zijn zin heeft, mensen in hun waarde laat, het leven viert… En natuurlijk volkomen uit zijn tas gaat!”
Wat is je favo track van het moment?
“Heel veel. Het nieuwe album van Dave Clarke vind ik geweldig, een mengeling van allerlei stijlen. The Desecration of Desire, het is een soort 21ste eeuwse elektronische gothic.”
Wat ga je zaterdag sowieso niet draaien?
“Celine Dion.”
Je hebt ook gedraaid op de eerste Clash, volgens mij in 2005, weet je daar nog iets van?
“Helemaal niks. Wie stonden er nog meer?”
Luke Slater, Benny Rodrigues, Speedy J, Freestylers, Ed Rush. Het was in De Oosterpoort.
“Hmm nee, ik weet het niet meer. Ik heb het geheugen van een goudvis in troebel water.”
Ach ja. Maakt ook niet uit. Wat verwacht je eigenlijk van zaterdag en van de nieuwe Clash?
“Ik heb geen idee. Het Grand Theatre is heel mooi. Verder vind ik de insteek super, ik kan me er helemaal achter scharen en vind het een eer om te komen draaien. Ik heb alleen geen idee hoe het publiek zal zijn of zal reageren. We zullen het zien!”
Awesome. We hebben er zin in!
“Ha! Ja, ik ook!”
Tekst door Knelis, foto Raymond Mills, poster @nattesokken en jelmar geertsma
