Ongehoord is jarig en trakteert Groningen op Loefah. Onze gastredacteur Pieter kon het niet laten om de masterminds achter het feest in Simplon te spreken.
Ongehoord, het evenement waar je in zwart uitgedoste techno-jugend, Supreme dragende bassheads en hipsters met bloempot kapsels tegenkomt. Dit feest is een kameleon. Het verandert tijdens een avond van kleur maar blijft van binnen altijd hetzelfde feestje.
Vrijdagavond vieren de lieve mensen van deze ongehoorde fissa hun eerste verjaardag met een extra speciale editie. Het leek me daarom hoog tijd om productieassistent en gastvrouw Chanella Quist en resident dj’s Rob de Noord (Node) en Freek Wigbold (Freek Strano) te spreken.
Laten we beginnen bij het begin; hoe is Ongehoord ontstaan?
Freek: Het eerste dat ik er nog van weet, is dat ik de vraag kreeg van Rob. Die was weer door voormalig programmeur van Simplon Robert Wiersum gevraagd om rond te kijken naar dj’s die een wat bredere elektronische muzieksmaak hadden. Aangezien het toentertijd niet zo denderend ging met de elektronische programmering van het poppodium zocht Wiersum naar iets vernieuwends. Een wekelijks feest dat lekker laagdrempelig is, lees gratis.
Rob: We kwamen op de naam Switch uit. De vier residents Dennis Batstra, Freek Wigbold, Daan Oosting en ik zouden dan iedere week een nieuwe dj uitnodigen. Dan zou je dus de ene keer een iets meer techno georiënteerde avond krijgen en dan weer een avond met footwork of bass. We hadden een soort van ethos als Zapp Club dat vroeger ook in de Simplon werd gehouden.
Switch kwam uiteindelijk niet goed van de grond. Ik denk dat het vooral kwam door de frequentie van het feestje. Iedere week werkt helaas niet en het blijkt erg lastig om elke donderdag een clubavond te hosten. Mensen gaan wel op donderdag naar de kroeg maar zeggen minder snel “laten we naar een club gaan”.
Freek: Zelfs als het gratis is!
Chanella: Nou vroeger, toen stufi nog besttond, gingen mensen wel echt vaker naar feestjes. Dan begon het allemaal gewoon op woensdagavond.
Freek: Mensen zijn misschien wat voorzichtiger geworden daarin. Wat bewuster. Niet zo zeer in de zin van ik wil die en die artiest zien, maar meer dat mensen voor een feest of club kiezen waarvan ze verzekerd zijn dat ze een leuke tijd zullen hebben. Een imago opbouwen is dus nog belangrijker geworden dan vroeger.
Chanella, jij werkt bij Simplon als productieassistent en hielp na Switch met de organisatie van Ongehoord. Hoe is dat eigenlijk gegaan?
Chanella: Switch hield op en ik was er eigenlijk altijd wel bij als vrijwilliger. Simplon vroeg aan mij en productieassistent Talitha Barthelds: “Wat willen júllie zien?” Nou, dit dus. Toen hebben wij ons bij het team gevoegd. We waren eigenlijk al nauw betrokken bij het feest.
Rob: Robert ging weg bij Simplon. Daarmee kwam er een einde aan Switch. We zijn toen als team samen gekomen met de vraag, wat kunnen we doen? Het idee is sterk maar er kloppen een aantal zaken niet. We zijn vervolgens voor een nieuwe algemene stijl gegaan.
Michel Veldt had het logo en de artwork voor Switch gedaan maar zijn stijl, hoe mooi die ook is, werd toch voornamelijk met Paradigm en Michel’s werk voor hun geassocieerd. We hadden dus niet echt een eigen identiteit. Daarnaast hebben we besloten om het terug te brengen naar één keer per maand.
Freek: Om de stappende Groningers buiten de gracht te laten komen heb je meer tijd dan een week nodig om iets speciaals neer te zetten.
Rob: Dat is waar. De mensen die naar Ongehoord gaan kiezen er daadwerkelijk voor om hierheen te komen en blijven ook.
Dat is inderdaad iets dat ik heb gemerkt bij jullie feestjes. Jullie hebben erg veel terugkerende mensen en die lijken elkaar allemaal wel redelijk goed te kennen. En dat allemaal gewoon zonder het woord community in de PR te gooien. Jullie heb dus een andere aanpak?
Chanella: Als gastvrouw zie ik zo’n beetje iedereen die de zaal in en uit loopt meerdere keren. Dus ja, dan knoop je gesprekken aan en leer je mensen kennen en bouw je een band op als feestje. We merken nu ook dat er steeds meer en meer mensen bij komen.
Rob: We hebben zo inderdaad heel veel vaste bezoekers gekregen. Maar ik moet ook wel eerlijk zijn; als de Subsonic nog op de Grote Markt had gestaan zou een groot gedeelte van de groep wellicht niet direct bij ons terecht zijn gekomen. Als we iets delen met de oude Subsonic is het wel het saamhorigheidsgevoel.
Jullie hebben wel een soort van vibe, vergelijkbaar met hoe de kelderfeestjes van Jamaicaanse immigranten in Engeland gedurende de jaren tachtig werden beschreven.
Rob: We houden onze booth op de vloer om meer een gevoel van gelijkheid te geven. Dat is ook veel interessanter. Dan kunnen mensen die zoiets hebben van “holy shit dit is een vette plaat” naar ons toe komen en tegelijkertijd tappen wij juist weer uit die energie.
Freek: Het moet ook wel op die manier. We draaien alles! Dus als we onze ideeën willen overbrengen moeten we wel die directe connectie met mensen hebben.
Rob: Vrienden zeggen me ook dat het energie geeft om te zien dat onze dj’s het naar hun zin hebben.
Vrijdag is dus jullie eerste verjaardag. Dat vieren jullie met Loefah. Dat is wel een heel erg grote naam. Wat zijn dan verder jullie plannen voor de toekomst?
Rob: Ik denk dat we nog meer met het visuele aspect willen doen.
Wie verzorgen dat eigenlijk?
Freek: Dat doen Wendy Eggen en Liza Verboon.
Rob: de vj’s zijn eigenlijk net zo belangrijk als de dj’s bij ons feest.
Freek: Ik denk dat we ook het licht iets meer op de achtergrond willen zetten en dan meer richting puur visuals en geluid willen gaan.
Rob: Licht is natuurlijk wel een onderdeel van de visuals, maar we willen het meer gebruiken om de visuele effecten te accentueren. We willen een goede synergie tussen de twee zien te vinden. Verder zijn we van plan om buiten Groningen te kijken. Simplon en Groningen blijven onze homebase, maar het lijkt ons leuk om ook met de rest van Nederland ons feest te delen.
Freek: Ik hoop dat mensen dit besluit zullen kunnen begrijpen. We doen namelijk alles met een grondige reden om het feestje van goede kwaliteit te houden.
Sommigen vergelijken jullie met The Low End Theory. Dat is het legendarische maandelijkse feestje in LA met residents zoals Flying Lotus en The Gaslamp Killer. Wat vinden jullie daarvan?
Ze beginnen allemaal te lachen.
Ik heb het mensen wel vaker horen zeggen.
Rob: Ja? Ik zag dat altijd meer als een bass/hip-hop feestje.
Ze staan er bekend om dat ze door heel veel soorten muziek heen gaan. Maar het is inderdaad wel voornamelijk bass en hip-hop.
Rob: Qua vibe is het inderdaad wel hetzelfde. Ik zie het als een heel mooi compliment.
Freek: Dat is het ding dus, Ongehoord als concept is heel vloeibaar. We gaan echt gewoon door alle elektronische genres heen.
Chanella: Het is chill omdat je met een diverse groep vrienden kan gaan en samen kunt genieten van elkaars favoriete muziekgenres. Als ik posters ga plakken kom ik soms mensen tegen die graag een poster willen. Van vrouwen uit het Oostblok tot je gemiddelde student. Ongehoord is echt een feestje geworden waar veel mensen voor door de regen heen willen.
Door: Pieter Lam
ONGEHOORD 1 YEAR ANNIVERSARY feat. LOEFAH
6 April 2018 van 00:00 tot 06:00
Simplon Poppodium
Groningen
Tickets
