We hebben er twee jaar op moeten wachten, maar over een paar maanden komt het nieuwe boek van Kasper van Hoek uit. Jullie kennen hem misschien van de Burgerman-columns die hij voor ons schrijft.
Het boek gaat over ergernissen, de liefde en opvallende gebeurtenissen. Er komen mensen in voor, en meeuwen en katten. Ook druiven, augurken en bier. Goocheltrucs, álles! Om de kosten te kunnen dekken is hij een crowdfundactie begonnen, bij een donatie vanaf 12 euro krijg je al een boek. We mogen hier alvast drie hoofdstukken publiceren van deze avonturenroman over het alledaagse.
2 september
Er zijn voornemens die je nooit waarmaakt. Zo wil ik al jaren eens ruiken aan een pak melk dat net is opengemaakt. Want iedere keer dat ik twijfel of de melk nog goed is ruik ik eraan. Inmiddels ben ik bekend met de geur van melk waarvan ik niet meer zeker weet of deze nog goed is. Maar zonder vergelijkingsmateriaal is dit natuurlijk onbegonnen werk.
7 september
Ik zit in de achterste coupé van een treinstel. Er komt een vrouw aangelopen, ze opent de deur naar het balkon achter me en zegt: ‘O, hier houdt de trein op.’ Ze vraagt aan de aanwezige conductrice waar de eerste klas is. De conductrice zegt dat het de andere kant op is. De vrouw bedankt en loopt de andere kant op.
8 september
Als ik weer thuis ben wil ik mijn fiets in de kelder zetten maar krijg het slot niet open. De sleutel past prima, maar het lukt maar niet deze te draaien. Ik kijk of ik de juiste sleutel heb en probeer het nog een paar keer. Na een tijdje komt er een bouwvakker naar mij toe. ‘Lukt het?’ vraagt hij en voegt daar op een minzaam toontje aan toe: ‘Ben je misschien in het verkeerde portiek naar binnen gegaan?’ Dan schiet hem te binnen dat hij hier meer van weet. Hij zegt dat mijn slot is vervangen tijdens mijn afwezigheid. Hij loopt met me mee naar een opzichter die mij de nieuwe sleutels geeft.
De opzichter vertelt dat er twee dagen geleden tijdens de werkzaamheden een waterleiding is gesprongen. Ze dachten dat de hoofdaansluiting in mijn kelder zat en in alle haast hebben ze toen het slot uitgeboord. De hoofdaansluiting bleek niet in mijn kelder te zitten.
Ik ben verbaasd dat ze mij niet op de hoogte hebben gesteld over het vervangen van het slot. De man zegt dat ze niets hebben laten weten omdat ze niet wisten van wie de kelder was. Het is nu drie uur in de middag op vrijdag, als ik iets later thuis was gekomen had ik het hele weekend niet in mijn schuur gekund, zonder te weten waarom. De man zegt dat het zo’n vaart niet zou lopen, want aan het einde van de dag zouden ze de sleutels, samen met een briefje, in mijn brievenbus hebben gegooid. Ik vraag hoe ze er dan achter zouden komen van wie de kelder was. Hij geeft geen antwoord.
Het gekke is dat de woningbouw een paar maanden geleden een brief heeft gestuurd met een plattegrond van de kelders, ik moest daarop aangeven welke kelder van mij was. Dus zo lastig kan het volgens mij niet zijn. Als ik de woningbouw bel zijn ze verontwaardigd dat ik navraag doe.
