Kasper van Hoek is onze superheld. Burgerman kijkt naar de wereld, denkt er het zijne van en schroomt niet zijn visie te delen. Want ja, zeg nou zelf… je moet toch vragen blijven stellen als je dingen te weten wilt komen? Dus hoezo patat per euro?!
Als ik in de snackbar zit te wachten op mijn eten komt er een man binnen, hij bestelt onder andere voor drie euro patat. Nu hoor ik dat wel vaker, patat per euro, maar het blijft apart.
Hoezo patat per euro?
Ik heb mensen in mijn omgeving gevraagd naar hun standpunt. Er blijken veel voorstanders te zijn van patat per euro. De argumentatie is vooral dat je dan precies weet hoeveel je krijgt en dat het zo makkelijker bestellen is voor meerdere personen.
Hoe hard ik mijn best ook doe deze redenering te volgen, het lukt mij niet. Patat gaat in de snackbar – voor zover ik weet zonder uitzondering – per portie. Een portie staat gelijk aan, ja, aan een portie. Je weet dan dus precies wat je krijgt. En wil je meer, dan hebben ze meestal ook een grote portie. Eet je met een groep, dan tel je eters en dan noem je dat getal aan de balie. Hoe makkelijk wil je het hebben?
Voorstanders
Voorstanders van patat per euro zeggen dat de grootte van een portie per snackbar verschilt. Maar dit geldt ook voor de prijs, je kunt niet simpelweg in euro’s bestellen in plaats van in porties en denken dat het probleem verholpen is.
Naast dat ik het niet eens ben met het vermeende gemak voor de klant, vind ik het niet netjes richting het personeel van de snackbar. Je scheept ze op met een probleem. Ze weten daar prima hoeveel patat er in een portie gaat, maar nu moeten ze op de gok iets meer of iets minder dan een aantal porties frituren, zonder dat ze daar hulpmiddelen voor hebben, het is nattevingerwerk. De hoeveelheid patat per euro is dus de ene keer wat groter en de andere keer wat kleiner, iets wat in strijd is met de theorie dat je precies weet hoeveel je krijgt.
Klant is koning
Er zijn mensen die zeggen dat de klant koning is. Ook zijn er mensen die vinden dat ze mogen doen waar ze zin in hebben, en dat iemand die last heeft van hun gedrag dit dan wel kenbaar maakt. Ik vind dat verwerpelijk. Om alles netjes te laten verlopen in het leven maken we overal afspraken over, we communiceren wat we in specifieke omstandigheden van de ander verwachten. Dit geldt ook voor de menukaart in de snackbar.
Op die kaart staat wat je kunt bestellen, als je die kaart gebruikt gaat alles soepel en wordt iedereen zo goed en snel mogelijk geholpen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, eet je bijvoorbeeld zoutarm, dan kun je dat prima aangeven, het is logisch dat ze alle patatvariaties niet dubbel op de kaart gaan zetten, met en zonder zout.
Spelregels
Dat zou de overzichtelijkheid van de kaart aantasten, de middenweg in zaken als deze is redelijk makkelijk aan te voelen. Maar als de kaart aangeeft dat patat per portie gaat, dan is dat dus een duidelijk gecommuniceerde spelregel voor een ordentelijk verloop van het snackbarbezoek.
Een portie, ik zeg het nog maar een keer, is een prima meeteenheid voor patat.
Onbeleefd
Waar ik mij desnoods wel in zou kunnen vinden, is patat per gram, met een weegschaaltje. Maar dat heb ik nog nergens gezien.
Om de medewerker euro’s naar porties te laten omrekenen, zonder conversietabel of weegschaaltje, dat is wat mij betreft onbeleefd.
Deze column verscheen eerder in het boek Geen Sinecure van Kasper van Hoek.
