Onze eigen universeeldeskundige Kasper van Hoek kruipt in de huid van Burgerman. De superheld die de consumptiemaatschappij met argusogen aanschouwt.
Een
Vandaag wil ik een nieuw hardloophorloge kopen. Ik reserveer het via internet bij Coolblue en een uur later kan ik het afhalen in de winkel. De winkel lijkt op een Kijkshop zonder vitrines. Zomaar iets pakken en naar de kassa lopen, dat is duidelijk niet de bedoeling. Bij alles heb je de hulp van het personeel nodig, klantvriendelijkheid heet dat.
Als in binnenkom hoor ik uit verschillende hoeken ‘goedemiddag!’ Er komt meteen iemand naar me toe die vraagt of ik een kopje koffie wil. Ik sla het aanbod af en moet daarna beloven dat, als ik later toch koffie wil, ik het zal zeggen. Ik loop naar een service-eiland en voor ik iets kan zeggen biedt de medewerker mij koffie aan.
Ik zeg dat er iets voor mij klaarligt. In plaats van de reservering meteen in de computer op te zoeken, vraagt hij wat ik kom ophalen om mij daarna te complimenteren met mijn keuze. Daarna kijkt hij in het systeem en zegt het even te gaan halen: ‘En als je een kopje koffie wilt, kun je het gewoon pakken hoor.’
Ik heb mijn pinpas al beet als hij terugkomt. Maar eerst vraagt hij of ik weet hoe het werkt, en dat we de doos samen wel even kunnen openmaken, dan zal hij het allemaal even uitleggen. Ik zeg dat het niet nodig is. Ik houd mijn pinpas omhoog, maar eerst wil hij weten of ik de bon op papier mee wil hebben, of via de mail.
Als ik naar buiten loop hoor ik uit verschillende hoeken ‘goedemiddag!’
Twee
Mijn moeder wil een stappenteller kopen. We zijn in Den Haag en besluiten naar Coolblue te gaan. Als we binnenkomen vraagt een toegesnelde medewerker waar we naar op zoek zijn en of we een kopje koffie willen. We zeggen dat we onszelf wel redden, maar toch wil hij graag weten wat we zoeken, dan kan hij ons namelijk vertellen waar we het kunnen vinden.
In de winkel is een boze man luid aan het telefoneren. Niemand van het personeel grijpt in of lijkt het zelfs maar te merken. De stroom bij de man blijkt afgesloten en hij is naar Coolblue gegaan om daar zijn zaken te regelen. Bij een showmodel laptop is hij op zijn rollator gaan zitten. Naast hem staat een kopje koffie. De stem van de man buldert met scheldwoorden doorspekt Haags door de winkel.
Na een minuut of tien zegt hij dat hij wel een mail zal sturen en hangt boos op. In plaats van een mail te typen loopt de man nu een rondje door de winkel en geeft lukraak commentaar op verschillende producten. Als hij bij een bak met t-shirts van Coolblue komt schreeuwt hij of hij er een mag hebben. ‘Natuurlijk,’ antwoord een medewerker, ‘welke maat heb je?’
