Patrick (24) is een hovenier uit Sappemeer-Oost. De provinciaal is hipster, maar alléén in het weekend. We spreken hem over zijn dubbelleven en alle beproevingen die ermee gepaard gaan.
Patrick draait de punt van zijn krulsnor zenuwachtig tussen duim en wijsvinger. Ongemakkelijk wiegt hij heen en weer op zijn kruk, waardoor z’n man-bun hypnotiserend mee deinst op het ritme. De jonge knaap is niet alleen. Moeder Ria zit naast hem en moffelt haastig een handvol suikerstaafjes weg in haar jaszak.
Latte-art
Coffee Company zit stampvol. Een verstikkende geur van MacBook Pro koelelementen en verschillende varianten baardolie zorgt voor een drukkende atmosfeer. Moeders is vol ongeduld en steekt geëmotioneerd van wal.
“Tijdens de borstvoeding was hij al snel afgeleid en gebruikte mijn tepels om latte-art in zijn vaders koffie te maken. We dachten dat het een fase was” sombert de Groningse. “Toch Patrick?”
Zoonlief schudt zijn hoofd. “Het is Pa-TRIQUE, mam. Je weet dat ik het tegenwoordig zo uitspreek!” Hij doet het bovenste knoopje van zijn verwassen houthakkersvest los en plaatst beide duimen achter de riemen van zijn bretels.
De jongens van de groenvoorziening
“Echt w-weten doe je het niet, als je zo jong bent”, stottert hij. “Maar zoiets voel je aan je p-p-Pellegrino bruiswater.” Terwijl leeftijdsgenoten boomhutten bouwden, maakte Patrick vooral dingen van dingen die daar helemaal niet voor bedoeld waren.
Ria breekt in: “Zijn slaapkamer was een teringzooitje. Vreselijk. Tafels gemaakt van kunstheupen, een blender als plantenbak en drinken deed hij alleen uit jampotjes. Bovendien schijt irritant als ik weer eens zijn indiaanse krachtstok voor een paraplu aanzag. Op een regenachtige dag heb je gewoon heel weinig aan een met troep versierde staf.” Een diepe zucht volgt.
Hoe dan ook: Patricks leven is er zeker niet makkelijker op geworden. Na het vmbo kon hij direct aan de slag bij de groenvoorziening. “De jongens daar zijn meedogenloos”, mijmert hij.
JBL vs. platenspeler
“Als Drewes en Eelke zouden weten dat ik een JBL 4-kanaals versterker uit de kofferbak van m’n auto heb gesloopt, om ruimte te maken voor een oude Joegoslavische platenspeler… ” Neemt een slok van zijn tuinafval-rabarber shake. “Dan zouden ze me nooit meer aankijken!”
Op zaterdagen vlucht de millennial op zijn fixed gear bike richting Groningen. “Dan smeer ik m’n benen in met uierzalf, anders kom ik die strakke broek niet in.” Grinnik. “En dan sjees ik zo snel mogelijk naar een van de talloze koffiebarretjes in de stad.” Patrick leeft duidelijk op en vertelt glunderend verder.
A Song of Fire and Ice
“Daar staan vaak van die krijtborden met teksten erop. Kan ik smakelijk om lachen. Laatst zag ik er een met ‘Winter is coming, so try our chocolate chip cookie smoothie, before it’s too late’. Geweldig!”
Ah, Game of Thrones.
“Nee, A Song of Fire and Ice.”
Back to everyday life
Zondagavond is het weer tijd voor de transformatie naar provinciejongen. “Maar eerst rook ik nog een handgesneden, eikenhouten pijpje met Solani aged burley blend. Daarna een dot kokosolie op een gedroogde kattendarm om mijn tanden te poetsen.”
Moeder en zoon kijken elkaar aan, waarna hij zijn arm om haar heenslaat. “Doordeweeks is het weer gewoon Brandaris zwaar en Colgate, hoor. ’t Kan niet altijd feest zijn.”
Dubbelleven
Tijd om afscheid te nemen. Patrick geeft de Tamagotchi om zijn nek nog even wat aandacht. Hij weet donders goed dat het schepseltje de komende dagen in een lade doorbrengt. Net als zijn imago. “Tot volgend weekend, vriend”, fluistert hij zacht, terwijl zijn vette vinger het beeldscherm streelt.
Wanneer Patrick uit de teakhouten jaren zeventig kast komt, weet hij nog niet. “Een hovenier die aan indiaanse krachtstok-healing doet, wie neemt dat nou serieus?”
