In DAT expo lichten we elke week een kunstenaar uit waarvan wij vinden dat die wel wat extra aandacht verdient.
Vandaag gieten we een Fries sausje over deze serie. Willie Darktrousers timmert met zijn band de Splinters en het collectief Heksenhamer hard aan de weg in Leeuwarden en Groningen.
Heksenhamer is onder andere genomineerd voor het stadskunstenaarsschap van Leeuwarden tijdens 2017 en 2018. On the side is Willie illustrator. Een man met vele talenten dus.
Hoi Willie. Gelijk een moeilijke vraag: wat wil je met jouw werk overbrengen?
“Ik ben eigenlijk een heel nuchter persoon, maar ik vind het ook leuk om te fantaseren. Ik kijk graag diep in het dagelijkse.”
“In mijn werk probeer ik sleutelgaten te maken waarmee je kunt gluren naar een absurde magische wereld. Alledaagse dingen raken hier betoverd. De donkere humor maakt het onnozel of eng. Het lijkt allemaal op onze wereld, maar toch is het anders.”
“In de verhaallijn van mijn woordeloze strip over levensgrote wortels zitten veel gaten in het verhaal. Die gaten moeten de kijker uitdagen ze zelf in te vullen met fantasie.”
Je werkt komt sprookjesachtig op mij over.
“Ja, het fantasierijke van sprookjes is zo leuk. Over de hele wereld zijn er verhalen verteld. Ik zocht naar de universele elementen daarvan.”
“Voordat popcultuur bestond, waren naast de kerk, volksverhalen en sprookjes populair. Ik wil folklore en oude elektronica mengen met dingen van nu. Zo hebben we met Heksenhamer een band waarbij we teksten uit de oude Friese folklore gebruiken. Door autotune steken we die in een nieuw jasje.”
“Met Willie Darktrousers maken we momenteel een serie liedjes met namen uit hele oude Nederlandse folklore. Die komen elkaar tegen op duistere plekken in de stad. Die sfeer van nachtelijke ruzies op straat. Het is meer punk en wat stedelijker. Alsof je zelf door een steegje loopt.”
Ik ben benieuwd. Waar komt die fascinatie met oude elektronica vandaan?
“Televisies en telefoons zien er nu bijvoorbeeld allemaal hetzelfde uit. Vroeger was dat niet zo. Oude voorwerpen zijn kleurrijker. Daardoor kan ik er meer mee. Dat beeld versterkt het kinderlijke. Het zijn dingen die als kind blijkbaar indruk op me hebben gemaakt. Ik keek heel veel tv.”
“Vroeger had je ook complete rituelen om de oogst te laten lukken. Ik wil deze rituele benadering van elementaire dingen uit het leven toepassen op apparaten van nu. Zo wil ik bijvoorbeeld de geest van de stofzuiger gunstig stemmen, zodat niet de verkeerde dingen erin verdwijnen.”
Het plattelandsleven en Donkerbroek komt wel steeds terug, hè?
“Ik geloof dat het meenemen waar je vandaan komt automatisch voor originaliteit zorgt.”
“Het album Goeie Raad Is Duur gaat over een dorp in Friesland. Een boer opent een put waardoor het hele plaatsje wordt vervloekt. Er gebeuren allemaal nare en magische dingen. De geluiden en de sfeer van dat nummer klinken als het landschap wanneer ik in de bus naar huis zit. Het groene gras en de grijze lucht. Het voelt als het rommelige platteland van de Zuidoosthoek.
Best sentimenteel. Ben je afscheid aan het nemen van je jeugd?
“Dingen verdwijnen en mensen vergeten ze. Neem Pierlala, iedereen kent die naam als een vage herinnering. Ze willen nog even vastgelegd worden voor ze helemaal weg zijn. Het gaat hierin niet om wat ik wil, maar om wat de dingen zelf willen. Ze bellen bij mij aan omdat ze in tekeningen en in liedjes verwerkt willen worden.”
Wie zijn jouw kunsthelden?
“Ik raak geïnspireerd door mensen die durven te experimenteren. Ze hebben zelf een soort vrijheid, maar maken dingen wel heel streng af. Wim T. Schippers bijvoorbeeld. ”
“Wat me in hem aanspreekt is dat hij op zoek is naar het ontwikkelen van een eigen taal. Een eigen vocabulaire in het medium waarin hij werkt. Mijn favoriete kunstenaars speuren naar een bijna religieuze strengheid en spirituele symboliek in dingen die zij waarderen.”
“Dit zie ik vooral in Wim T. Schippers’ televisiewerk. Hij gebruikte de esthetiek van het mediavoorwerp televisie en laat in die wereld hele vreemde dingen gebeuren. Het ziet er uit als een serie van de publieke omroep. Toch gebeurden er telkens absurde taferelen. Zo lijkt het alsof er tijdens de opnames echt dingen mis gaan.”
“Deze absurditeit heeft de kleur van Wim T. Schippers. Die kleur zit overigens in alles. Hij maakt een portret van Nederland op de beeldbuis. Dit vind ik heel erg mooi.”
“Je zou de lachende scheerkwast en op zoek naar Jolanda eens achter elkaar moeten zien om dit vreemde gedicht, wat deze serie is, te ervaren. De personages zijn als stripfiguren in een televisiestudio.”
“Het camerawerk is enorm typisch, maar de mise en scene is verraderlijk en onopvallend vreemd. Zo krijgt het een heel eigen gevoel. Het zit in de attributen op de decors, de kleren en het licht. Spiritueel gezien gaat de symboliek over leegte en absurdisme.”
Oke helder! Tot slot, kun je je eigen ‘broek’ als kunstenaar ophouden?
“Als je iets wilt kopen kun je gewoon een mailtje sturen, ik heb geen geavanceerde webshop. Illustraties zijn op dit moment de belangrijkste manier om geld te verdienen. Ik vind het een uitdaging mijn stijl te verbinden met de ideeën van iemand anders. Zo wordt mijn eigen stijl breder en voelt het als volwaardig deel van mijn werk.”
Thanks Willie!
Vanavond staat Willie Darktousers in de Lawei in Drachten tijdens Stormram. Stormram is een samenwerking tussen vijf jonge nieuwe noordelijke theatercollectieven. Allen met eigen stijlen en werkwijzen, maar met één gemeenschappelijke bodem: Noord-Nederland. Op donderdag 1 december presenteren deze collectieven hun werk in schouwburg de Lawei.
Foto’s: Joséphine Kurvers
