In een tijd waarin feminisme weer een opleving doet, wil Myrna weten wat vrouwelijkheid betekent. In deze nieuwe serie FEM/ME, gaat ze het gesprek aan over lichaamshaar, buikvet, make up, onzekerheid, een grote bek hebben en social media. Daarbij spreekt ze moeders, sekstelefonistes, muzikanten, kunstenaars, politici en bodybuildsters. In deze aflevering: zangeres Roxeanne Hazes.
Haar vader is misschien wel de bekendste zanger van Nederland. Zijzelf staat aan het begin van een geheel nieuwe zangcarrière en ze is net moeder geworden van zoon Fender. Ik ga met Roxeanne Hazes in gesprek over de kracht van je onzekerheden, moeder zijn in een social-media-tijdperk en borstvoeding in public.
Backstage
We zitten in de backstage ruimte van Simplon. Niet lang na ons gesprek zal Roxeanne voor het eerst sinds haar zwangerschapsverlof het podium weer betreden, dus we hebben niet lang.
In een zithoek neem ik plaats op een stoel tegenover de popartiest, die relaxt op de bank hangt. Ze lijkt niet gespannen. Ik daarentegen, ben dat wel. Het is gek om iemand te spreken die je alleen maar kent van de media. Toch heb ik het gevoel dat ik weet wie ze is, terwijl dit de allereerste keer is dat we elkaar ontmoeten.
Vriend Erik staat in de keuken een paar meter verderop. Ik krijg nog een colaatje van hem aangeboden. De relaxte houding en ongedwongen sfeer die in de backstageruimte hangt is aanstekelijk en mijn zenuwen ontspannen. Ik brand los, om meteen even te peilen of ze echt wel zo chill is als ze eruitziet. Beetje zenuwachtig voor het optreden?
Borstvoedingsfoto
“Valt nog wel mee. Ik heb er vooral heel veel zin in. Het is nu alweer een tijdje geleden dat ik op een podium heb gestaan natuurlijk. Ik vind het heel gaaf om straks het publiek en mijn fans te zien en ze na afloop van mijn optreden even te ontmoeten.” We hebben niet lang de tijd, dus ik gooi meteen het onderwerp om. Wat betekent feminisme voor jou?
“Ik ben net moeder geworden, dus ik merk dat dit onderwerp nog meer speelt voor mij. Laatst maakte ik een foto van mijn kind in bad en plaatste die op Instagram. Daar valt een groot publiek over en men vindt daar iets van. Het wordt meteen met iets seksueels gerelateerd, dat vind ik storend.
Maar goed, dan gooi ik daar lekker provocerend een borstvoedingsfoto achteraan. Om even een statement te maken, zo ben ik dan ook wel weer. “Roxeanne begint te lachen en leunt met haar hoofd op haar hand. Ze kijkt nonchalant weg, deze vervelende reacties doen haar wat, maar toch staat ze erboven.
Statement
Ze wil een punt maken met dit soort foto’s. Zoals gezegd, een statement. “Borstvoeding vind ik een van de mooiste dingen die je als vrouw kan/mag doen. We leven in 2018 en nog steeds is borstvoeding in het openbaar een taboe. Je moet het bedekken, je mag het eigenlijk niet laten zien. Ik vind zoiets juist heel mooi en natuurlijk. Het mag best gezien worden.”
Maak je die statements ook in je muziek? “Het album waar ik nu mee bezig ben is behoorlijk feministisch. Stand up for yourself. Zelf pas ik bijvoorbeeld niet in het standaard maatje 36. Ik krijg regelmatig te horen dat ik niet de juiste maten zou hebben voor deze industrie. Wanneer gaan wij eens inzien dat iedere meid mooi is? Fuck die maten.”
Ik ben nooit heel slank geweest, maar dat betekent niet je minder van jezelf moet houden omdat je niet voldoet aan het ideaalbeeld.” Ik knik beamend en vraag wat ze krachtig aan haarzelf vind. Een sterke eigenschap.
De kracht van je onzekerheden
“Onzekerheden van mezelf laten zien. Vroeger zag ik dat als een zwakte, maar nu niet meer. Ik ben nu net 4 maanden moeder, maar ik heb geen idee wat ik aan het doen ben.” Wie heeft je ooit geleerd hoe je een kind op moet voeden? Daar moet je zelf achter komen.”
“Dat ik het soms niet weet, is een onzekerheid van mij. Ik doe wat goed voelt, net als elke moeder die haar eerste kind heeft gekregen. Een kind hebben is echt pittig, maar daar hoor ik nooit iemand over. Ik ben altijd eerlijk naar buiten toe. Hoe moeilijk ik het soms ook vind.”
“We zien onzekerheid als een zwakte, iets wat je verbergt. Maar ik vind het juist zo sterk als je die zwaktes wel laat zien. Het is mooi, het maakt je menselijk en het siert je. Het schijnbeeld dat het bij elke bekende Nederlander helemaal goed gaat, is ook gewoon niet zo.”
Stereotype vrouw
Aandachtig luister ik naar Roxeanne haar verhaal. Openlijk praten over je onzekerheden betekent ook lef hebben. Inmiddels zit ik niet meer tegenover een beroemdheid, maar gewoon tegenover een vrouw, een moeder die toevallig ook muzikant is. Ik ben wel benieuwd of Roxeanne zichzelf ziet als een stereotype vrouw.
“In sommige opzichten wel. Wat ik heel vrouwelijk vind is dat je gaat over-analyseren wat anderen zeggen. Als ik aan zou geven dat ik mij niet lekker voel en Erik zou zeggen, ‘anders ga je toch even sporten?’ Denk ik meteen dat hij mij dikt vindt. Dat soort dingen. Ik hoor iets anders dan wat er gezegd wordt. Volgens mij is dat wel een soort vrouwelijk dingetje.”
We beginnen te lachen, want ik weet precies wat ze bedoelt. “Ik zou ook niet weten wat een stereotype vrouw eigenlijk is”, zegt ze. Ik ben vrouw op mijn eigen manier. Ik heb een grote bek bijvoorbeeld. Maar dat wordt niet persé als iets heel vrouwelijks gezien denk ik.”
Meer sisterhood a.u.b.
Het wordt wel minder geaccepteerd van een vrouw als ze een grote bek heeft, vind ik. Een man is stoer, een vrouw is een bitch als ze haar mond opentrekt. Pas als je de rollen om gaat draaien kom je daarachter. Ik heb nog net genoeg tijd om mijn laatste vraag te stellen. Wat zou je meer van vrouwen willen zien?
“We mogen wel wat eerlijker naar elkaar zijn. Ik snap dat alleen de mooiste foto’s gedeeld worden met de buitenwereld. Dat doe ik zelf ook. Maar we kunnen wel iets meer diversiteit gebruiken.” Ze zucht even. “Waar is bijvoorbeeld de striae en de cellulitis? Iedere vrouw heeft dat. Dat is ook iets moois wat gezien mag worden. We zien elkaar als concurrentie en rivalen, dat hoeft niet. Laten we meer voor elkaar opkomen!”
Amen sister! Ik bedank Roxeanne voor het inspirerende gesprek en loop de backstage ruimte weer uit. Amper een slok van mijn cola gehad. Gesprekstof genoeg. Ik ben in ieder geval weer wijzer geworden.
Foto’s optreden Simplon: Xanne Wijkamp
