Tijdens Welcome to the Village ontmoet ik de oprichter van The Daily Indie. Een magazine voor vette bands uit, hoe kan het ook anders, de indie-scene. Na wat toffe gesprekken is het besluit snel genomen. Ik ga jou interviewen, Ricardo. “Is goed, man. Laten we beginnen met een fotoshoot.”
Als journalist werk je in je eigen niche. DATmag staat voor cultureel ondernemerschap. Hoe pakken ondernemers uit het creatieve veld hun shit aan? Wat drijft ze? Hoe kijken ze tegen ondernemerschap aan in de sector?
Allemaal vragen die ik keer op keer stel aan muzikanten, dansers, rappers en kunstenaars. Tijdens het bloggerscollectief op Welcome to the Village kom ik er al snel achter dat ik journalisten als Ricardo hierover nooit gesproken heb. Mijn eigen collegae nota bene!
The Daily Indie
Tijdens een workshop vertelt Ricardo hoe zijn carrière als journalist is begonnen. De beste man is duidelijk nog van de oude stempel. The Daily Indie heeft een geschiedenis van een fysiek product dat door de tijd heen transformeert in een iPad-app en later in haar huidige vorm: een online magazine.
“Toen ik met The Daily Indie begon, studeerde ik nog. Het werd me al snel duidelijk dat de journalistiek langzaam aan het veranderen was. Maar ik houd van schrijven en ik houd van coole bands. Daarom begon ik met mijn eigen magazine.”
Laatste der Mohikanen
In zeven jaar tijd is Ricardo’s The Daily Indie uit gegroeid tot een gerespecteerd medium binnen de indie-scene en daarbuiten. “Toen ik begon, waren er tig van dit soort magazines”, zegt hij. “Kicking the Habit en KindaMuzik bijvoorbeeld. Nu, zeven jaar later, zijn we één van de weinigen.”
Hoe dat komt? Alles draait om vrijwillige bijdragen. Nergens zit echt geld in. “Je weet zelf hoe moeilijk het is om dagelijks stukjes te pennen tussen de bedrijven door. Soms zit je met de handen in het haar. Waar doe ik dit voor?”
Voor de lezers, voor jezelf en omdat iemand het moet doen natuurlijk! Lachje: “Precies. Ik doe het omdat ik het één van de mooiste dingen vind om te doen. En nu kan ik er van leven ook.”
Overleven
Sinds een aantal maanden kan Ricardo eindelijk zijn kost verdienen als ondernemer. Klussen binnenhalen als freelancer. The Daily Indie inzetten als perspartner op verschillende festivals. Hij is er content mee, maar bovenal heel enthousiast.
“Dit had ik echt veel eerder moeten doen. Nadat ik mijn laatste ‘echte’ baan verliet, kwam ik bij een vriend op het kantoor te werken tussen schrijvers, organisatoren en managers. Die kunnen gewoon leven van muziek. Waarom zou ik dat niet kunnen?”
Hij haalt een hand door zijn baard. “Ik kom uit een traditioneel gezin en heb altijd geleerd om een goede baan te hebben, een spaarrekening. Alles moet lekker safe. Maar eigenlijk ben ik helemaal niet zo.”
Routines
Dit interview was eigenlijk bedoeld voor de serie Start Up, maar aangezien DATmag straks op vakantie gaat, vind ik het zonde om Ricardo’s verhaal een dikke maand op te schuiven. En ik ben natuurlijk benieuwd hoe mijn collega zijn dag begint als kers verse ondernemer.
“Die ochtendrubriek van jullie ken ik wel, man. Ik vind het altijd wel mooi om te lezen hoe mensen hun dag beginnen. Ik heb namelijk echt een ochtendritueel.” Oh ja, vertel. Wat is het eerste dat er in je opkomt als de wekker gaat? “Snoozen!”
Eigenwijs
Snoozen dus. Hoe laat gaat die wekker dan? “Half acht. Vroeger stond ik gelijk op, maar sinds ik mijn eigen tijden mag bepalen, blijf ik vaak nog wel een half uurtje, drie kwartier liggen. Het mooie is dat ik dan alsnog voor tien uur op kantoor ben en vaak dus ook de eerste.”
Hij moet weer lachen. Fijn hè, eigen baas zijn? “Ja, ik deel lekker mijn eigen tijd in. Lekker is dat. Dit past ook goed bij me. Niet dat ik een authoriteitsprobleem heb, maar ik ben wel eigenwijs. Nu ik voor mezelf werk klopt het plaatje beter.”
Rust
’s Ochtends moet je Ricardo echt met rust laten en zorgen dat er ontbijt is. “Mensen die dingen van me willen, mensen die smakken, dingen laten vallen, koffie die op is. Daar kan ik echt niet tegen. Mijn telefoon staat ook uit totdat ik op kantoor ben.”
“De rest van de dag moet ik toch aan één stuk brandjes blussen. Dus laat me dat eerste uurtje maar gewoon met rust. Dan kan ik chill de krant lezen, muesli eten en tot mezelf komen. Zelf vind ik niet dat ik een ochtendhumeur heb, maar.” Ricardo lacht even, denkt na en knikt bevestigend. “Daar denkt mijn vriendin wel anders over.”
The flow
Maar heb je ook een routine op kantoor, vraag ik me af. Zelf heb ik dat zeker wel. Koffie maken, beetje opruimen en vooral heel hard Pantera draaien. “Koffie zetten sowieso. En daarna mailen. Hoewel dat gemail toch altijd een puntje blijft.”
Heb je een hekel aan mailen dan? “Nee, zeker niet. Zelf vind ik het ook fijn om snel reactie terug te krijgen op een bericht. Toch is de ochtend mijn meest productieve periode van de dag. Na de lunch wordt alles trager en vermoeiender. En schrijven terwijl je de hele tijd mailtjes en berichten binnenkrijgt, helpt niet om in the flow te blijven.”
Gouden tips
Mijn lift richting Groningen staat op me te wachten. Ricardo en ik moeten ons spontane onderonsje afronden. Toch ben ik nog benieuwd of de Rotterdammer gouden tips heeft aan zijn vroegere ik. Wat zou je tegen jezelf zeggen als je terug in de tijd kunt?
“Dat ik niet zo bang moet zijn om mijn eigen pad te volgen en risico’s te nemen. Het heeft even geduurd voordat ik als zelfstandige aan de bak ben gegaan. Had ik veel eerder moeten doen. Dus mijn tip is: gewoon doen!”
Nog even één ding. Die fotoshoot in dat winkelkarretje, houden we die aan of stuur je een wake-up selfie? “Ja, die shoot houden we gewoon aan natuurlijk. Ik ben niet voor niets in dat ding gekropen.” Beter!
