Deze morgen belden we Kasper Peters wakker om te vragen naar zijn ochtendrituelen. Kasper heeft meegewerkt aan verschillende theaterproducties, was één van de oprichters van het poëzie- en muziekgezelschap ‘De Dichters uit Epibreren’ en is momenteel de Stadsdichter van Groningen.
Wat schiet er door je heen ’s ochtends als de wekker gaat?
“Zodra ik wakker ben, bedenk ik me eerst wat ik die dag mag gaan doen. Vervolgens neem ik een kopje koffie, open ik het raam voor de kat en spring ik onder de douche. Op twee dagen in de week loop ik daarna naar mijn mammoetbot. Het bot is één meter vijftig hoog en als ik dat bot aanraak, voel ik er een soort oerkracht vanuit stromen. Ik voel me vanaf dat moment meteen opgeladen en kan er de hele dag weer tegenaan. Op het moment ben ik op zoek naar een klein mammoetbot voor op reis, dus mocht iemand er nog één hebben dan hoor ik het graag!”
Wat moet er ’s ochtends absoluut niet gebeuren?
“Mijn brommer die stuk gaat! Helaas is dat regelmatig voorgekomen met mijn winterbrommer, een Vespa driewieler. Ik ben er dan ook niet meer zo verliefd op. Als het ook maar een beetje mooi weer is dan ga ik op de zomerbrommer, een puch.”
Als je een hele week hetzelfde ontbijt zou moeten eten, wat zou dat dan zijn?
“Wit tijgerbrood met veel boter en hagelslag. Ook mag de kop koffie niet ontbreken.”
Heb je nog een favoriete wake-up song?
“De laatste maand luister ik veel naar het album Inside Folk Songs van Shel Silverstein. Een keer per maand heb ik ook een speciale rekeningen-dag, waarop ik mijn facturen verstuur. Gedurende die dag luister ik naar Taxman van The Beatles.”
Heb je bij het opstaan al ideeën voor gedichten in je hoofd?
“Meestal test ik mijn nieuwe gedichten wanneer ik ’s ochtends koffie drink. Als ik het gedicht op dat moment nog goed vind, heeft het de nacht overleeft. Wanneer dat vier ochtenden achter elkaar het geval is, dan weet ik dat ik een potentieel goed gedicht in handen heb!”
Als je jezelf aan het begin van je carrièretraject zou tegenkomen, wat zou je jezelf dan meegeven?
“Ik zou tegen mezelf zeggen dat ik veel meer dichtbundels had moeten lezen en dat het niet erg is om te twijfelen. Ook zou ik mezelf meegeven dat het geen probleem is om een periode stomme gedichten te schrijven, want op een gegeven moment kom je wel weer uit op een punt dat je leuke gedichten schrijft.”
Heb je deze ochtend nog iets wat je met de lezers wilt delen?
“Op het moment ben ik bezig met het schrijven van een gedicht ter nagedachtenis van de Kristallnacht. Het heeft een tijdje geduurd voordat ik wist hoe ik het gedicht ging vormgeven. De inspiratie kwam toen een leerling tegen mij zei: ‘Ik ben soms zo bang dat ik al mijn nagels ga opeten.’ Die zin bleef in mijn hoofd hangen en ik heb uiteindelijk een gedicht over angst geschreven.”
“Terwijl ik dat gedicht schreef, bedacht ik me dat een beetje bang zijn helemaal niet erg is. Zonder angst verliezen we onze menselijkheid en kunnen we ook niet genieten van mooie dingen. Bij deze wil ik dus tegen iedereen zeggen dat ze altijd een stukje nagel over moeten hebben, zodat ze ten allen tijde soms een beetje bang kunnen zijn.”
Wie zou jijzelf in deze rubriek willen zien?
“Ik wel benieuwd naar de ochtend van Mischa Andriessen! Naast dichter is hij ook jazz-journalist en ik ben benieuwd wat voor muziek hij ’s ochtends draait.”
