A Fugitive presenteert zaterdag 1 april haar EP Coincidence in Vera. Trip-hop, ambient, synths, zware drums en indrukwekkende vocalen. Dat zijn de weapons of choice van Rosan Rozema. Na een fietstocht door de miezerige regen sta ik voor haar deur.
Schoenen uit? “Nee joh, niet nodig”, zegt de volledig in zwart gehulde Rosan. Natgeregend neem ik plaats in de warme, gezellige woonkamer van A Fugitive. De achtertuin waar we op uitkijken valt in de categorie work in progress, met als hoogtepunten een kapotte wasmachine en een opblaasbaar zwembad die z’n beste tijd gehad heeft.
Insta-game on
Ik kende je nog niet zo goed. Daarom heb ik wat research gedaan, maar ik ben een beetje blijven hangen op je Instagram. Vette foto’s. Ik heb er vijf uitgezocht die ik wil gebruiken om je te interviewen, goed? “Ben benieuwd!”
Folders vouwen
We kijken samen naar mijn telefoonscherm. Ik stel voor om met deze te beginnen:
“Haha, de sweatshop. Komende zaterdag komt mijn EP uit op cassette. Op deze foto zijn we met het boekje bezig, die bij de tape zit. Daar staan songteksten en artwork in. Het ontwerp is gemaakt in samenwerking met Ellen de Haan. Alle honderd exemplaren heb ik dus even aangeraakt”, zegt de zangeres met een trotse blik.
Ja joh, cassette? “Vinyl is niet echt de moeite waard bij een EP met drie nummers en een cd is het ook niet echt. Alles komt ook op Spotify hoor, maak je niet druk. Maar er zit een concept achter, dat ik compleet wil maken met artwork. Zo versterken de losse componenten elkaar.”
“Richard Postma van Tartarus Records benaderde mij en ik vond het een uitstekend idee om het op tape te doen. Er worden maar honderd stuks gemaakt, dat maakt het wel speciaal.’
De foto doet me denken aan vroeger. Zo stond ik samen met mijn ouders folders te vouwen in mijn garage, toen ik nog een krantenwijk had.
“Ik werkte ook voor de post!”, klinkt het als een feest der herkenning. “Heerlijk was dat. Oordopjes in en mijn eigen muziek luisteren, ter reflectie. Dat mis ik wel eens.”
Duurt lang!
“Ja, dat ben ik! Ik speelde een spelletje, dat heette Floppie, geloof ik.” Jep, die ken ik nog wel. Thanks for the throwback naar de jaren negentig.
De foto is bedoeld als knipoog. Het hele proces in aanloop naar de release duurt best lang. In 2015 was ik al in Londen om de nummers op te nemen bij Chris Hamilton, die ik nog ken van de samenwerking met The Future’s Dust. De foto is een mooie manier om aan mijn volgers te laten weten dat er iets aankomt. Eindelijk.”
Moederziel alleen
Deze vind ik interessant omdat je helemaal alleen op het podium staat. Als zangeres van The Future’s Dust was dat wel anders. Is dat wennen? “Op het podium voel ik me niet heel anders eigenlijk. Het grootste verschil zit hem in het proces dat eraan voorafgaat.”
“Ik doe alles zelf en dat werkt heel efficiënt, vooral met schrijven en repeteren. Toch heb ik niet bewust gekozen om alles helemaal alleen te doen. Het is er nog niet van gekomen de juiste personen bij elkaar te krijgen. Ik had alles al geschreven, wat het voor anderen lastig maakt zich te binden aan de muziek. Bij een volgend project wil ik misschien toch weer met een band werken.”
Geen nadelen aan alleen op het podium staan? “Nou, ik heb de hele tijd een klik in mijn oren”, zegt Rosan, wijzend met haar rechterwijsvinger naar haar linkeroor. Hoezo dat nou weer? “De metronoom, via een oordopje.”
Ik kijk haar verbaasd aan. Dit heeft duidelijk uitleg nodig. “Ik wil alles strak inspelen, precies op de maat. Live werk ik met een looper en een backing track, dus al die partijen moeten naadloos op elkaar aansluiten. Bijna machinaal. De metronoom helpt me daarbij.”
Hotline bling!
Daar zit een echte zakenvrouw, of niet? Rosan kijkt me serieus aan. “Wat ik nu doe, zie ik echt als mijn onderneming. Ook manage ik wat bandjes en probeer ik muziek te maken voor commercials.”
Tof! Noem eens een merk. “Ik heb twee briefings gedaan: Volkswagen en Samsung. Het is een hele uitdaging, omdat het hele andere muziek is dan wat ik normaal gesproken maak. Maar als je geld wilt verdienen met muziek moet je ook kijken waar de mogelijkheden liggen. Reclames zijn daar een voorbeeld van.”
“Hoe dan ook: ik ben nu fulltime met muziek bezig. Eerder deed ik nog wat schoonmaakwerk bij oude mensen, maar dat nam toch teveel tijd in beslag.” Dus nu zitten er oma’s in de zooi, omdat jij zo nodig met muziek bezig bent? “Haha, dat zou goed kunnen!”
Evil twin sister
Dit is natuurlijk schitterend. Wat zien we hier? “Volgens mij is dit in de Monki in Rotterdam. Ik heb een jasje aan, die ik normaal gesproken nooit zou dragen.” Ze kijkt me met een lachje aan. “Is namelijk niet zwart. Ik wilde matchen met mijn evil twin sister. We zijn hier onderweg naar Eindhoven, voor de Popronde. Iedereen was dronken daar.. geen succes.”
Dronken luisteren naar A Fugitive, geen goed idee? “Nee, ze hadden wel zin in een feestje. In mijn muziek zitten veel rustige momenten, veel opbouw. Het publiek moet dan wel in de vibe zitten. Tijdens mijn optreden kwam er zelfs iemand het podium op om mij een sigaret te geven.”
Show
Het weer is buiten een beetje opgeklaard. Het idee om tussen de buien door te sneaken, klinkt aantrekkelijk. Toch wil ik nog Rosan nog één laatste vraag stellen. Waarom moeten we naar Vera komen, zaterdag 1 april?
“Stahlr speelt ook, dat is echt heel tof. Ik kijk nu al uit naar haar toffe licht- en lasershow in de Kelderbar. Ik speel natuurlijk mijn EP, maar ook gloednieuw materiaal. Anders dan de Popronde, waar ik wel twintig keer hetzelfde setje heb gespeeld.”
En die toffe tapes van je? “Die heb ik natuurlijk bij me!”
