J’lectroniq bracht een maand geleden zijn plaat The Adventure of Coolio Iglesias: Epilogue uit. Nu chilt hij er op los met zijn vriendin in Azië. Maar voordat hij er vandoor ging, schreef hij zijn ondernemersplan in stappen voor ons uit.
In mijn volgend artistieke leven, als die er ooit komt, wens ik mezelf een manager toe. Eentje die integer en eerlijk met mij de dingen bespreekt nadat het product af is.
Omdat ik die echter niet heb, of misschien wel omdat ze er niet zijn, bestaan er gelukkig nog mensen die iets van die rol op zich nemen . In dit specifieke geval in de vorm van Chris ‘Young Thor’ Moorman en de altijd olijke baas van deze guitige website Teodor ‘The Bulgar Butcher’ Lazarov.
Voor degene die nu al denken:”Ok… waar gaat dit over?”
Stap 1: feedback
Dit gaat over een creatieve reis die ik maakte met Coolio Iglesias. Deze hield niet op nadat het product af was (lees: The Adventures of Coolio Iglesias). Sterker nog dat voelt vaak slechts als een deel van het avontuur, de volgende route is er een van management en marketing. Voor mij begon die specifieke weg met een kleine tussenstop bij de eerder genoemde heren voor een flinke portie goed onderbouwde feedback. Aan de hand hiervan heb ik op het laatste moment nog geschuurd en geschaafd: een laagje extra hier en een beetje verdikking op de bass daar.
Het was voor mij de eerste keer, sinds 2011, dat ik twee personen in goed vertrouwen heb gevraagd om eens een oordeel te geven. Een oordeel dat los van smaak moest staan (daar valt immers over te twisten), een oordeel waarmee de spreekwoordelijke motor dus nog net een beetje beter kon worden afgesteld waarna de plaat een nieuwe mastering onderging. Hierna vervolgde ik mijn reis naar de volgende stop: de distributie.
Stap 2: distributie
Ook deze tak van sport was nieuw voor mij, in die zin dat ik het deze keer op onder andere Spotify en Tidal wilde uitbrengen. Echter had ik geen zin in een jungle van regelgeving mijn weg kwijt te raken. Na mijzelf een beetje te hebben ingelezen, kwam ik uit bij een distributiepartij. Deze partij heeft, tegen betaling natuurlijk, de taak op zich genomen om de plaat bij de betreffende streamingservices te krijgen.
De volgende halte was de aankondiging naar: vrienden, kennissen, (vage) kennissen, (nog meer) vage kennissen en de media. Deze keer koos ik ervoor om ze met de plaat kennis te laten maken via een super duper exclusieve ‘privé stream’ (zie ook Datmag’s lek ).
Stap 3: marketing
Voor elke aspirerend muzikant die zich nu afvraagt:”Maar naar wie stuur je het dan en wat schrijf je ze dan?”
Laten we het erop houden dat het allereerst een combinatie is van jarenlang netwerken (lees ook deze column), email adressen achterhalen en afstemmen op wie er eventueel gebaat bij zou zijn. Wat ik ze vervolgens schrijf is meestal iets dat helemaal niks van een persbericht weg heeft en toch ook weer een beetje wel.
Enfin, ik had hierna een pitstop van een week, omdat het zolang duurde voor de plaat was aangeboden bij de streamingservices. Vrijdag 10 juni was het dan zo ver en schoot ik ’s ochtends (nog half brak van een housewarming) uit de startblokken als een Young Max Verstappen. Opnieuw ging er een hele postbak aan berichten eruit naar een ieder die ik een week daarvoor ook een mailtje had gestuurd (positieve spam). Nu was de privé stream echter niet meer privé en stond de EP ook dus op services zoals Spotify en Tidal.
Vervolgens moest er nog een bericht uit via Facebook (gesponsord en al), Instagram en Twitter en reageerde ik op de eerste mailtjes die binnen waren gedruppeld (thanks en liefde aan iedereen die de moeite nam daarvoor).
Stap 4: loslaten
Was de reis daar echter mee over?
Zoals ik eerder zei, is de kunst van het reizen om via een grote omweg thuis te komen. Voor mijn gevoel ben ik weer thuis gekomen. Of deze onderneming wat heeft opgeleverd, dat is een tweede. Tot nu toe ben ik één recensie, airplay bij een lokale radioshow, een interview(shout out naar 3voor12), buitenlandse interesse en natuurlijk de column die je nu leest, rijker.
Natuurlijk kan ik mezelf gaan afvragen of ik niet meer verwacht had, maar de eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat ik mijn best heb gedaan om deze reis tot een goed einde te brengen. Wat de media daar mee doet, is aan de media. Ik ben niet voor niets tot de conclusie gekomen dat ik naar buiten moest en mij voor mijn gevoel niet meer moest bezig houden voor dezelfde 10 procent mensen.
Dat reizen beviel me trouwens zo goed, dat ik het vliegtuig naar Azië heb gepakt.
Groetjes!
P.s.
Omdat ik niet de beroerdste ben heb ik 300 gratis downloads via deze link beschikbaar gesteld voor een week lang. Voor de liefhebber, de thuisblijver of de ontdekker.
Enjoy
P.p.s.
Er komt nog een korte documentaire uit, stay tuned.
