Kai Hugo beter bekend als Palmbomen II staat 26 oktober in OOST. In de Groningse club presenteert de muziekproducer zijn nieuwe label World Of Paint. Wat kunnen we verwachten van deze kunstenaar? Kos van Erp belde hem op.
Dag Kai! Alvast welkom in Groningen, al eens een eierbal gegeten?
Bedankt! Ik eet veganistisch, dus ik heb helaas geen leuke eierbalanekdote voor jullie.
In OOST kom je 26 oktober je nieuwe label ‘World Of Paint’ presenteren. Wat beweegt je om een label te starten?
Ik heb het zelf altijd al leuk gevonden om rond m’n eigen muziek hele werelden te scheppen. Veel van mijn albums zijn vrij conceptueel en die concepten voorzie ik graag van beeld. Een album met alleen muziek voelt voor mij namelijk toch vaak wat leeg.
Daarnaast krijg ik van veel vrienden en gelijkgestemden muziek toegestuurd en kan ik het muziek maken zelf ook niet laten. We zitten op enorm veel materiaal en we hadden het idee dat we daar iets meer mee wilden doen dan gewoon als album uitbrengen. Daarom zijn we nu bezig om deze albums met uitgebreid concept en in een volledige visuele omgeving te releasen.
Momenteel hebben we vijf of zes albums klaarstaan: een van de voornaamste redenen om het label te beginnen. Eerder bracht ik mijn muziek uit op RVNG en ik ben altijd heel close geweest met ze. Voor World Of Paint werken we samen en ook Clone is betrokken bij de distributie. Daarnaast werk ik ook nauw samen met Kostijn Egberts.
Hij is samen met Bas Bron oprichter van het Magnetron label, waar onder andere Fatima Yamaha muziek op uitbrengt. Hij weet heel goed hoe je een project zoals World Of Paint opzet en richting geeft, ook op het gebied van praktische zaken.
Voor het label zal de samenkomst van elektronische muziek en visuele kunst centraal staan. Hoe zie je de twee concreet samensmelten?
Alle albums hebben een sterk concept en een hele sterke visuele kant. Zo hebben we voor het nieuwe album van Antenna al acht videos klaarliggen. Naast deze conceptuele omlijsting is bij de live uitvoeringen het visuele ook erg belangrijk.
Zelf denk ik graag na over het totaalplaatje: goed gebruik van lichten en rook zijn bijvoorbeeld essentieel. Dit zijn wat meer abstracte aspecten, maar daarom ook erg leuk om over na te denken. Ze kunnen helpen om een heel erg mystieke sfeer neer te zetten.
Tijdens je label-night in OOST speel je een all-nighter. Wat is een track die je de afgelopen maanden niet uit je hoofd krijgt en sowieso gaat draaien?
Oef, dat is lastig om zo te zeggen. De afgelopen tijd heb ik me vooral bezig gehouden met de eerste stappen van het label. Je kunt dan ook nieuw werk van Antenna verwachten, de nummers ‘Factory’ of ‘Nightshift’ bijvoorbeeld. Die nummers vallen erg in lijn met de sfeer die ik in OOST neer wil gaan zetten.
Ook neem je ‘special guest’ Cindy mee. Kun je een tipje van de sluier lichten: wie is Cindy en wat gaat ze doen?
Cindy is het personage dat centraal staat op het album en in de videos. Ze kwam eerder al voor op mijn album Memories Of Cindy en het nummer ‘Cindy Savalas’. Haar verhaal is dat ze jaren geleden eens een italodisco-shoegaze album opnam, maar nooit uitbracht. Op mijn nieuwe label zal het album nu eindelijk het daglicht zien.
Cindy wordt gespeeld door Blue LoLan, actrice en vriendin van mijn tijd in LA. Ze zal ook aanwezig zijn tijdens mijn labelnight. Mijn DJ set zal als omlijsting dienen voor live-optredens van mij en Cindy.
Schrijf en produceer je muziek met fans en het publiek in je achterhoofd, of ga je altijd uit van het creatieve idee dat je op dat moment drijft?
Muziek maken is echt een speeltuin voor mij. Ik werk graag en ik werk veel, waardoor ik een enorme hoeveelheid muziek heb liggen. Als ik muziek maak, maak ik veel en denk ik daar eigenlijk helemaal niks bij. Alles wat ik maak, maak ik bovendien ook af. Ik kijk dan achteraf pas wat geschikt is.
Hetzelfde geldt voor vrienden en gelijkgestemden om me heen. Innershades, Antenna, Betonkust en ik zijn al lang vrij close, en het label zie ik als platform om nu onze creaties uit te kunnen brengen met de juiste aandacht en op de manier die goed voelt. Allemaal zijn we enorm fanatiek in het maken van muziek en wat ons verbindt is dat we wel overwegend elektronische muziek maken, niet echt platen voor in de club.
Voor mij geldt dat ik daarbij niet per se bezig ben met voor wie ik muziek maak. Natuurlijk speelt het wel in je achterhoofd, maar ik ben tijdens het maken van muziek vooral bezig met mijn eigen creatieve ideeën.
Het verhaal achter Cindy is wat dat betreft wel leuk. Dat personage heeft sinds Memories Of Cindy echt diehard fans die haar ook intensief volgen op social media. Het leek ons mede daarom dan ook mooi om het personage door middel van een audiovisuele release wat meer ‘body’ te geven.
Hanteer je dezelfde visie bij het cureren van je label?
De visie voor het label draait voornamelijk om elektronische muziek die ook live uitgevoerd wordt. We willen echt die live-kant belichten. Nu is het vaak zo dat je als live-artiest op een avond tussen DJ’s in staat, waarbij het heel moeilijk kan zijn om het publiek te pakken. Je kunt gewoon niet zo veel kanten op als een DJ, en DJ’s zijn ook geneigd om vrij hard te draaien.
Als live muzikant kan het moeilijk zijn om daar op in te spelen. Met het label wil ik die live-uitvoerbare elektronische muziek een podium bieden. Er is ruimte voor muziek die op dit moment live bijna niet ten gehore te brengen valt, omdat het niet in een avond past. Rustigere composities en ambient krijgen zo een podium.
Zijn er live-artiesten in dit straatje waar je graag nog mee samen zou werken?
Ja, ongelofelijk veel! Stellar OM Source en Marie Davidson bijvoorbeeld. Met de twee van Boy Harsher ben ik al lang goed bevriend, daar zou ik ook graag nog eens mee samenwerken. Het hoeft wat mij betreft zeker ook niet allemaal elektronisch te zijn. Juist het crossover-element vind ik erg interessant.
Je draait nu een aantal jaar mee in de muziekindustrie. Wat haat je het meeste aan ‘het wereldje’?
Goeie vraag! Waar ik zelf soms wel moeite mee heb, is dat alles in een cliché lijkt te moeten worden gegoten en duidelijk omkaderd gepresenteerd moet worden. Op die manier verkoopt muziek gewoon het beste en weten mensen waar ze aan toe zijn. Als je echter niet binnen die kaders valt, snappen mensen vaak ook meteen niet wat ze zien.
Een groot deel van het publiek lijkt momenteel met hun hoofd zo vast te zitten in het gevestigde concept van uitgaan. Het moet te duidelijk zijn, en het moet makkelijk te presenteren zijn, maar daardoor kan het ook doodslaan.
Als iemand heel bijzondere, vreemde muziek voor me draait vind ik dat natuurlijk fantastisch. Dat maakt DJ’en ook een prachtig fenomeen. Veel mensen zijn absoluut ook bereid om zich open stellen, en op dat soort avonden vind ik DJ’en ook echt prachtig om te doen.
Soms is het echter ook niet zo, en dan kan ik daar wel moeite mee hebben. Gelukkig merk ik dat er de laatste jaren wel meer openheid wordt gecreëerd. Ik kom steeds vaker terecht op plekken waar ik m’n ding kan doen, voor de mensen die er op de juiste manier in stappen.
Kun je leven van je werk als Palmbomen II?
Ja al heel lang, eigenlijk sinds ik ben afgestudeerd. Het kan soms wel grillig zijn. Als je veel speelt kun je veel verdienen, en er wordt redelijk veel betaald voor shows. In de zomer probeer ik meer te spelen zodat ik in de winter zo veel mogelijk muziek kan maken. Het is goed te doen, maar het is niet zo dat je een vast inkomen per maand hebt.
Soms werk ik een tijd lang non-stop aan muziek zonder op te treden, en dan moet ik op een gegeven moment mezelf er toch aan herinneren om wat gigs aan te nemen. Naast optredens werk ook veel voor films en voor games door soundtracks te schrijven.
Veel artiesten treden veel op om hun naamsbekendheid te vergroten. Voor mij geldt dat wat minder, ook omdat ik redelijk goed van mijn werk kan leven. Ik heb liever dat mensen eerst mijn muziek kennen, en vervolgens komen kijken naar mijn optredens, mede omdat ik graag live speel. Muziek maken geeft zo’n vrijheid, zeker als mensen komen om te zien wat jij maakt.
De promoters en clubs die dicht bij me staan weten wat ik doe en willen voor hun publiek ook graag goeie shows neerzetten. Als ik daar onderdeel van uit mag maken en het werkt zoals we het voor ogen hadden, is dat een enorme bevrijding.
We zijn fan van je sinds je werk als Palmbomen. Na de release van het album Palmbomen II hanteer je dit ook als artiestennaam. Wat was je reden om te switchen?
Daar zijn eigenlijk meerdere redenen voor, maar ik zat gewoon een beetje vast. Rond die tijd stond ik op het punt om te verhuizen naar Los Angeles. Met Palmbomen probeerde ik destijds echt een band te vormen om daarmee muziek te maken en live op te treden. Dat wilde echter maar niet op de goede manier samenkomen, waardoor we live toch voortdurend met backing-tracks moesten werken. We kregen het maar niet opgezet zoals we het voor ogen hadden.
Op een gegeven moment wilde ik het gaan scheiden. Daarom creëerde ik Palmbomen II. Hiermee wilde ik strict elektronische muziek maken. De setup waarmee ik de muziek maak in de studio is ook vrijwel hetzelfde als de live setup, waardoor het live interpreteren zo dicht mogelijk bij de muziek zelf blijft. Misschien kom ik nog eens terug bij Palmbomen. Het idee om dat project live op te voeren staat nog steeds en ik heb ook een aardige hoeveelheid passende muziek liggen.
We zien uit naar de 26e, goed om je terug te hebben in Groningen. Wat zijn je herinneringen van de laatste keer dat je hier was?
In februari was ik voor het laatst in Groningen, toen speelde ik in Paradigm. Voor een stad die zo ver weg is verbaas ik me erover hoe vaak ik er eigenlijk kom. Daarnaast ben ik altijd positief verrast door hoe leuk Groningen is. De plekken OOST en Paradigm bijvoorbeeld, zijn een enorm pluspunt voor de stad.
Toen ik er voor het eerst kwam was dat tijdens Eurosonic en dan zie je toch een hele andere, veel zakelijkere kant. Sindsdien heb ik echter wel gezien hoe het naast Amsterdam eigenlijk een van de leukste plekken van Nederland is. Het heeft bijzonder veel goeds te bieden.
Foto’s door Juan B Cano
