Deze man heeft in de afgelopen drie jaar het Groningse muzieklandschap veranderd. Niet alleen in Stad, maar ook in ommeland. Hij is de geestelijke vader van de POPgroningen Talent Award, de laagdrempelige talentenjacht voor de beginnende muzikant. De gevorderde artiest uit Groningen kan dankzij hem nog sneller deelnemen aan Eurosonic, aangezien Grunnsonic tegenwoordig deel uitmaakt van de officiële programmering van het showcase festival.
Naast zijn werkzaamheden als aanjager van de Groninger popkoepel is hij productie-coördinator muziek van het Oerol festival op Terschelling en coördinator van de Popronde in Groningen. Reden genoeg om hem eens flink aan de tand te voelen over cultureel ondernemerschap. Ik sprak Sjoerd Nijland in zijn huis, het oude Frank Mohr Instituut, over faalangst, de handstand tijdens yoga en denken met je ‘gut’.
Pretty-boy
Brede grijns, stevige handdruk en een hartelijk “Hey, moi!”. Via een zijdeur in het grote gebouw aan de rand van het Noorderplantsoen laat Sjoerd me naar binnen. Het oude Frank Mohr Instituut dat tegenwoordig een antikraakpand is, lijkt een labyrint aan gangen. Trapje op, hoekje om, gang door en ik bevind me in een oud schoollokaal. Aan de ene kant van de kamer is een soort van lounge hoek ingericht. Aan de andere kant zie ik een keuken met een zelfgemaakte bar. Daar moeten we zijn. “Biertje?”
Met zijn grote postuur en nors ogende blik zou je Sjoerd nog weleens kunnen misplaatsen voor een arrogante ‘pretty boy’. Vanuit de hoogte scant hij de omgeving en houdt de boel nauwlettend in de gaten. Totdat hij zijn enthousiaste lach tevoorschijn tovert. Dan weet je het: niks ‘pretty boy’, maar een rasechte, eerlijke Groninger. Nuchter in zijn benadering, een doorpakker in zijn werk.
Hart voor de zaak
Zijn verhaal is opmerkelijk. De gloeiende rode draad die door alle anekdotes naar voren komt is dan ook: doe wat je leuk vindt. De zelfverzekerdheid en overtuiging waarmee Sjoerd dit cliché naleeft is indrukwekkend. Zo kreeg hij zijn eerste aanstelling bij het bevrijdingsfestival in Groningen door de directeur op te bellen en te zeggen: “Je kent mij niet, maar ik wil me graag voor één dag in de week aanbieden als je assistent voor alle kut-klusjes in de wereld. Wat zeg je ervan?”
“Dit is Sjoerd Nijland. Hij bespeelt geen instrument, maar iedere zichzelf respecterende muzikant kent hem wel.”
Tegenwoordig is hijzelf een spin in het culturele ondernemers web. We kennen elkaar vanuit Grunnsonic (editie 2014). Ik vertegenwoordigde de electro act Van Rossum Electrowerken en Sjoerd zat in de organisatie vanuit de popkoepel. Tijdens een bijeenkomst werd hij voorgesteld met de woorden: “Dit is Sjoerd Nijland. Hij bespeelt geen instrument, maar iedere zichzelf respecterende muzikant kent hem wel.”
Ik kende hem niet. Daar kwam echter snel verandering in op het moment dat ik zakelijke onzekerheden uitsprak. Sjoerd, gelijk klaar om te helpen, overspoelde me met een waterval aan tips en gaf me een waslijst aan personen die ik gedurende het congres moest spreken. Het was wel duidelijk: deze man heeft hart voor de zaak. Niet alleen zijn eigen, maar voor ieder die echt wil. “Ho eens even! Ik speel wel een instrument. Ik ben drummer!”
Woldendorp
Waar komen toch die onuitputtelijke ondernemendheid en zelfvertrouwen vandaan? Van zijn moeder, vertelt hij trots. Een enthousiaste vrouw die altijd bezig is met dingen te ondernemen en te organiseren. “Hoewel ik steeds meer op mijn vader begin te lijken met de jaren. Hij is altijd de stille motor achter ons gezin geweest. Daar waar mijn moeder altijd druk in de weer was, regelde hij alles zonder een woord te veel te zeggen.”
“Ik ben echt iemand die op gevoel handelt.”
Vol enthousiasme vertelt hij me over zijn jeugd op het Oost Groningse platteland. “Ik ben geboren en getogen in Woldendorp, een dorpje met slechts twaalf straten en zo’n duizend inwoners. Ik mocht op elke naschoolse activiteit die ik leuk vond en in de regio te vinden was. Van voetballen tot Algemene Muzikale Vorming. Elke dag in de week deed ik wel wat. Later werkte ik ook nog in de keuken bij de McDonalds in Appingedam.”
Denken met de ‘gut’
We concluderen dat bezig blijven zijn medicijn tegen vervlakking moet zijn geweest. Hoewel het op momenten ook zo zijn tol heeft geëist, vindt hijzelf. Zijn interesse voor alles en nog wat zorgde voor minder goede schoolresultaten. Misschien het lot? Want het verhaal over hoe Sjoerd uiteindelijk voor een studie heeft gekozen, is tekenend voor hoe hij zijn meeste ondernemingen aanpakt: op intuïtie.
“Ik ben geboren en getogen in Woldendorp, een dorpje met slechts twaalf straten en zo’n duizend inwoners.”
Hij lacht. “Ja, dat klopt wel. Ik ben echt iemand die op gevoel handelt. Je moet het echt hier,” hij slaat met een vuist op zijn onderbuik. “In je gut voelen.” Met doordringende blik: “In mijn laatste jaar riep de decaan van de school me bij zich. Ik mocht niet weg voordat ik had besloten wat ik ging studeren. Ik heb gedurende een middag zijn kantoor blauw gepaft en stapels studiegidsen doorgelezen.” Sjoerd kijkt me met een tevreden knikkend hoofd aan. “In een dun gidsje, achterin bij de letter ‘V’ stond de studie Vrijetijdskunde. Dat leek me wel wat. Ik kon immers mijn vrije tijd altijd wel goed indelen.”
De handstand
Enthousiasme en zelfverzekerdheid zijn in mijn ogen echter niet genoeg om te verklaren hoe Sjoerd op soms avontuurlijke wijze zijn plek in het culturele landschap van Groningen heeft veroverd. Er is volgens mij hier toch echt een bepaalde dosis passie, durf en onbezonnenheid voor nodig. Ben je nooit bang geweest dat je iets niet zou lukken?
“Het is een kwestie van alles op een rijtje zetten, prioriteiten stellen en de klus klaren.”
Met een knikje: “ Ja en nee. Ik ben in eerste instantie altijd echt enthousiast en oprecht. Voor mijn sollicitatie bij Oerol bijvoorbeeld heb ik een hele openhartige brief geschreven. Achteraf hoorde ik van mijn collega’s dat ze wel door hadden dat ik niet veel ervaring had, maar door mijn eerlijke houding wisten ze wat ze aan me hadden en wilden ze graag met me samenwerken. Tot de dag van vandaag werk ik nog supertrots en vol energie jaarlijks mee aan dit festival.”
Momenten van twijfel kent hij wel. “Ik kijk soms naar een klus en zie wat ik allemaal blijkbaar hoor te kunnen. Dan volgt er soms een klein paniekmomentje.” Sjoerd pakt met twee handen zijn hoofd vast en kijkt me verwilderd aan. “Vervolgens is het een kwestie van alles op een rijtje zetten, prioriteiten stellen en de klus klaren. Ik ben tenslotte niet voor niets aangenomen.” Hij lacht. “Tegenwoordig doe ik aan yoga. De eerste keer dat ik meedeed, moesten we een handstand doen. In de groep waren er veel ervaren mensen. Die konden de handstand niet. Ik had zoiets van: Fuck it, ik doe het gewoon.” Hij strekt zijn handen uit. “Iedereen was stil toen ik daar in één keer stond. Wat ik hiermee wil zeggen is: het is allemaal een kwestie van durven en van doen.”
“Laat je OMA thuis.”
Drie gouden tips:
- “Leer te luisteren naar je ‘gut ’. Dat is een combinatie van wat je wilt en wat er in je zit. Ga erop af en kijk gaande weg hoever je met je skills komt.”
- “Durf te vragen. Wanneer ik iets niet kan, of voor een probleem sta, dan pak ik de telefoon. Er is altijd wel iemand in je netwerk die meer ervaring heeft dan jij.”
- “Laat je OMA thuis. Oftewel laat al je oordelen, meningen en aannames voor wat ze zijn. Zorg dat je een open houding hebt. Op deze manier kun je groeien en verder komen.”
Foto’s door: Jasper Bolderijk
