In gesprek met Floris, Simon en Mathijs, oftewel Ten Years Today. Het drietal zwoegt sinds 2016 keihard aan hun allereerste plaat. Vrijdag 21 september is het zover. Het is een droom die uitkomt zeggen ze zelf. Een album uitbrengen doe je niet zomaar. “Vet veel gaat fout, maar daardoor wordt alles alleen maar fucking tof.”
Als ik binnen kom via een steile trap naar boven, betreed ik de volgestouwde zolderkamer van frontman Floris. De drie bandleden zitten op een klein bankje met een gitaar in hun midden. De sfeer is relaxed. Ik brand los.
Jullie allereerste album als Ten Years Today is een feit. Hoe voelt dat?
Het was een droom. Het album hadden we al een jaar geleden klaar. We hadden een plan, een idee. Opeens begon alles een beetje lekker te lopen, de juiste mensen kwamen op ons pad. We gingen samenwerken met een label. We hebben in totaal een jaar geschreven en geselecteerd. Nu mogen we het eindelijk uitbrengen.
Maar wanneer is een album dan echt af?
We hebben een stuk of dertig songs geschreven. Soms neem je iets op waarvan je van tevoren dacht, fucking tof. En dan klinkt het op de plaat nergens naar. Soms is het juist andersom. We hebben echt een duidelijk idee achter dit album.
Praise the shit. Dat is misschien de beste oneliner van de plaat. Dingen gaan vaak mis, maar daardoor waardeer je alles wat goed gaat juist veel meer.
Praise the shit vind ik ook echt een tof nummer. De gedachtegang erachter is dus vooral, maak en accepteer je fouten, want je wordt er alleen maar beter van.
Ja, precies! Ik hoorde een verhaal van een groep Chinezen die in Nepal ergens met de helikopter naar een berg werden gevlogen. Ze maakten wat foto’s. Keken hier en daar een beetje rond en binnen vijf minuten hadden ze het wel weer gezien.
Het is toch veel specialer als jij dagenlang onderweg bent en er vet hard voor hebt moeten lijden om die top te halen. Dat is ook zo met muziek. Dat moet wringen en naar zijn.
Jullie hebben een verschrikkelijk naar jaar gehad dus?
Haha nee. Maar je bent het natuurlijk niet altijd met elkaar eens. Wij zijn allemaal koppig en we hebben allemaal onze eigen ideeën in ons hoofd. Dus dat loopt niet altijd lekker. Maar je weet waar je het voor doet. Drie jaar geleden wilden wij dolgraag optreden in Simplon, dat lukte uiteindelijk. Daarna speelden we in Vera, Oosterpoort en Paradiso. We hebben daar hard voor gewerkt, dat doe je niet zomaar.
Dat realiseer je dus door vooral veel fouten te maken, waar hebben jullie het meest van geleerd?
Je moet een plan hebben, een idee. Anders hoeven ze je echt niet. We speelden een keer op Eurosonic en daar was toevallig ook een boeker die we echt graag wilden hebben. Het optreden ging helemaal kut. Maar toch hebben we die boeker benaderd.
“De show ging best wel kut, maar wil je ons misschien boeken? Toen zij hij, “Gast, als je al zegt dat je eigen optreden kut ging, waarom zou ik je dan ooit gaan boeken?” Onze tip, denk na voordat je een eerste indruk op iemand maakt.
Oké oké, we vallen terug op een klassieke regel: eerst nadenken, dan pas doen. En wat is jullie plan dan?
Het is helaas niet alleen muziek, er komt meer bij kijken. Er zijn zo fucking veel goede bands die niemand kent. Het gaat niet alleen om muziek. Uiterlijk ook hè? Ja, je moet lekker zijn. Nee, geintje. Wij zijn niet zo bezig met hoe wij eruitzien hoor.
We hebben gelukkig nu een team die dat allemaal regelt, wij willen gewoon veel muziek maken. Op zoveel mogelijk podia staan en door Europa touren. En als we daar ons brood van kunnen kopen, dan is onze droom uitgekomen.
Succes in VERA jongens, zet ‘m op. Wij komen kijken.
Thanks, we zien jullie daar!
