Elektronische live-act FENN is officieel bevestigd voor Eurosonic. Met nieuwe tracks als Breathe en Experience laat het duo Fenneke Schouten en Frank de Boer zien dat ze de afgelopen tijd niet hebben stilgezeten. Tijd voor een bakkie pleur dus.
In de ghetto van Vinkhuizen, een wijk in het westen van het pittoreske Groningen, ligt de Travertijnstraat. Het gebouw waar ooit een middelbare school huisde, is omgetoverd tot een creatieve broedplaats voor artiesten.
Trav12
“Je bent al binnen? Waar sta je dan?” Ik ben met de postbezorger naar binnen gelopen en kijk om me heen. Fenneke Schouten hangt aan de lijn. Ze lacht wat. “Ja, ik zie je al staan! Nee, niet doorlopen. Juist de andere kant op.” Vanachter een raam draadglas zie ik een hoofdje verschijnen en een deur gaat open. “Koffie?”
Trav12 is een van de panden die ooit het Alfa College heeft toebehoord. Nu staat het vol met posters van FKA Twigs, oude schoolbankjes en in elkaar geknutselde racefietsen. Yes, een echt creatief hol. Fenneke’s studio is daar geen uitzondering op. Foto’s van verschillende outfits hangen op wanden en kastjes. Tegen het raam aan staat haar werkbureau.
FENN
“Als je thee wilt, moet je even wachten.” Fenneke zet de waterkoker aan en komt met een doosje verschillende smaakjes aanzetten. Het is vrijdag, tien uur ’s ochtends en de elektro-diva is al up and running. Zwarte spandex en een los t-shirt. Ze neemt een slok van haar koffie. “Je wilde me in mijn natuurlijke habitat spreken. Nou, dit is ‘m dus.”
Ik ken de act FENN al van het prille begin. Or so I thought. De track Anger van de debuutplaat Bring me Fire heeft meerdere malen keihard door DATkantoor geblazen. Fenneke knikt wanneer ik het haar vertel. Mijn opmerking, die als compliment bedoelt was, komt anders aan lijkt het. Al snel blijkt waarom.
Bring me Fire
“FENN is ooit begonnen als band. Acht man sterk”, zegt ze. “Uiteindelijk zijn Frank en ik met z’n tweeën overgebleven. Ik bespaar je de details verder, maar alles gebeurde vlak voor onze albumrelease.” Ze legt uit hoe zij en Frank binnen een maand alle nummers op de schop hebben gegooid.
“Het is dan echt schakelen. Alles moet abstracter zonder dat het z’n essentie verliest. Ik heb het toen allemaal zelf omgezet in electronische tracks en de sound van de zang wat dikker aangezet.” In mijn herinneringen was de plaatpresentatie met CUT_ iets wat Groningen nog niet had gezien.
Breathe
De nieuwe tracks van FENN zijn een ander verhaal. Op tracks als Breathe en Say it is de bas dieper met veel meer R&B invloeden. De sfeer is grimmiger en de zanglijnen experimenteler. De act is gegroeid, volwassener geworden. Live tijdens Rebel Sessions IV valt op hoe het tweetal ook in de presentatie veel meer de overgang zoekt met disciplines als fashion en dans.
“Klopt. Bij de eerste plaat speelde ik live naast het zingen ook mee, nu leg ik de focus tijdens optredens veel meer op de performance.” Ben je nu zekerder van je zelf, vraag ik me af. “Jazeker. Mijn hele denkwijze is ook anders. De foto’s die ik uitbreng, het artwork dat ik maak, de kleding die ik draag, de manier waarop ik beweeg, mijn make up, oftewel het totale plaatje. Het gaat nu veel verder dan alleen de muziek.” Je ownt je shit dus. “Dat hoop ik wel ja.”
Producer vs. zangeresje
FENN brengt tijdens Eurosonic Noorderslag 2018 een minialbum uit. In tegenstelling tot Bring me Fire is deze plaat geschreven, geproduceerd, gemixt en gemasterd door de femme fatale. Een duidelijk win voor Fenneke. “Ik zie mezelf echt als een producer.” Ze tilt haar ene voet op de stoel en laat haar arm er op rusten.
“De vorige plaat is uiteindelijk door Pim van de Werken gemixt en gemasterd. Bij deze besloot ik het zelf te doen. Zo heb ik over mijn nieuwe tracks werkelijk alle controle, wat ik erg fijn vind. Daarmee is het van begin tot eind uitgevoerd zoals ik het wil en in mijn hoofd heb.” Haar voet gaat naar beneden en ze leunt naar voren.
“Produceren kon ik wel, maar mezelf als een volwaardige producer zien.” Ze neemt een slok koffie. “Dat is een kwestie van er naar toe groeien geweest. In de afgelopen twee jaren heb ik heel veel technische kunde opgedaan in dat gebied, waardoor ik nu met veel meer zelfverzekerdheid kan zeggen dat ik muziek produceer.” Ze lacht met twinkeloogjes. “Als performer ben je snel ‘het zangeresje’. Wat nou zangeresje!”
Power woman
Ik haak gelijk op het onderwerp aan. Feminisme klinkt te beladen, daar zijn we het beide over eens. Daarom besluiten we de kwestie te benoemen als gelijkwaardigheid. Het nieuws van het afgelopen jaar wijst uit dat gelijkheid tussen de seksen nog ver te zoeken is. Is FENN een vechter hierin, of is de presentatie van power woman iets wat ik zelf heb ingevuld?
Fenneke legt haar kop koffie weg. “Ik ben mezelf niet bewust zo aan het neerzetten. FENN is toevallig geworden wat het is. Maar ik ga het zeker niet uit de weg, vooral niet nu ik er zelf steeds bewuster van word.”Ze vertelt hoe stelselmatig voor optredens de geluidsman van de zaal zich standaard als eerste tot Frank richt.
“Alsof ik daar als vrouw niets vanaf zou weten.” Lachje. “Ze doen het niet expres hoor en aan het einde zie je het respect ook groeien wanneer ze er achterkomen dat ik de persoon ben met wie ze het moeten bespreken.”
Gelijkwaardigheid
Fenneke denkt even na. Na een paar tellen gaat er een knop om en lijkt ze de discussie toch nog te willen voortzetten en laat me een video van VICE zien, waarin vrouwelijke producers, zoals Linda Perry en Ebony Bones, vertellen over hun ervaringen.
“De anekdotes die deze artiesten aanhalen, komen mij ook bekend voor. Mensen kunnen nog steeds niet geloven dat vrouwen net zo goed als mannen, vette muziek kunnen maken. En misschien soms wel beter.” Stilte. “Het besef begint wel langzaam te komen, denk ik.”
Peripheral
Electronische live-acts komen steeds meer op. Internationaal wrijven artiesten als Sevdaliza, FKA Twigs, Fever Ray, iamamiwhoami, tegen de randen van het acceptabele. Maar ook in Nederland zien we een trend met FLCTS, Stahlr, DOOXS en A Fugitive om maar een paar te noemen.
Het is lastig te benoemen wat deze acts allemaal gemeen hebben. Is het kunst, of is het muziek? Een band, of een dj? Live, of knopjes drukken? Dans, of fashion?
“Alle bovengenoemde”, zegt Fenneke. “Je denkt in totale ervaring. Muziek is daar een deel van, maar wat er op podium gebeurt, is net zo belangrijk. Daar horen dans en een stukje fashion ook bij. Ik denk goed over mijn outfits na. Het is zowel in mijn muziek als tijdens mijn performance een spel tussen wat er gebeurt en wat je hoort.”
Eurosonic
Het schuurt allemaal tegen de periferieën aan van nieuwe media, kunst en popmuziek. Een nieuwe stroming die steeds meer momentum krijgt. Of deze peripheral langzaam naar de mainstream beweegt, valt nog te bezien. Met strijders als FENN maakt het niet uit. Zolang het geheel klopt, vinden wij het best.
We nemen afscheid. Fenneke heeft een drukke dag voor de boeg. Tracks produceren, geluiden tweaken en zich voorbereiden op januari. Tijdens Eurosonic gaat het duo hun nieuwe performance aan de professionals laten zien. Ze heeft er zin in. “Het gaat tof worden.” Over de hoe en wat wil ze nog niet al te veel kwijt. Wij wel. DATmag gaat samen met oonze vrienden Chordify de periferie verkennen. More to come.
