Binnen 2 maanden droogtrainen, terwijl hij 60 uur per week werkt. Gaat het Teo lukken? FIT. coach Jeroen van der Mark helpt hem hierbij. Project Shredder.
Nog twee weken te gaan. Dan is het zover, het einde van Project Shredder. “Wat ga je daarna doen? Keihard bier drinken en pizza eten, zeker?” Nee, dat doe ik al. Hoewel bier…
Super Saiyan
Ik sta op een bruiloft, rood wijntje in de hand. Bier drinken wordt nooit meer hetzelfde, bedenk ik me. Vooral de kennis dat een glas rode wijn de helft minder calorieën bevat dan een biertje en het feit dat ik er tweemaal zo snel dronken van word, maakt de overstap wel heel erg aantrekkelijk. En dit is niet de enige mentale verandering die de afgelopen zes weken erin is geslopen.
Het einde van Project Shredder lijkt steeds meer op een wormhole, een portaal naar een nieuwe dimensie van bewustzijn. It’s all in the mind en alles is een vorm van routinesering. Het eten, het trainen, het omgaan met tegenzin, het bewaren van rust en focus in momenten van twijfel. Dit project was bedoeld als een snelle en leuke manier om eindelijk een puberale droom te verwezenlijken, maar stiekem gebeurt er iets anders. Iets wat op het lange termijnprogramma stond: de transformatie tot Super Saiyan. In normaal Nederlands betekent dat het beter en completer maken van de ‘ik’.
Twijfel-killer
De gewaarwording dat het hebben van een doel rust geeft, wordt steeds groter. Ik weet dat ik aan het eind van deze onderneming mijn doel behaald heb. Daar is geen twijfel over mogelijk. Het enige wat ik moet doen is het pad bewandelen zoals ik dat samen met Jeroen heb uitgestippeld aan het begin van Project Shredder. Zo makkelijk is het. Falen bestaat niet. Het is leren of winnen en het liefst beide. Een doel hebben en overtuigd zijn van het behalen ervan is mijn nieuwe remedie voor momenten van onzekerheid. Piekeren heeft geen kans wanneer je al weet wat de uitkomst is. Zo tackel ik mijn tegenzin voor trainingssessies, het schrijven van artikelen, kleine huishoudelijke taken. Voor mij werkt het als een wondermiddel.
Foto: Jasper Bolderdijk (en ja, er is lichtbewerking geweest en dubbel ja ik ben ingeolied, met de krant van 8 juli 2016 in mijn mond)
Probeer het zelf eens zou ik zeggen. Moet je iets doen vandaag waar je tegenop kijkt? Mails beantwoorden, iemand terugbellen, de afwas doen na een week uitstellen. Roep het gevoel op alsof de taak al geklaard is. En dan heb ik het echt over het voelen, het ervaren en het voor je zien van de (mini)overwinning.
Je weet hoe dit is. Je hebt jezelf wel vaker over mentale obstakels heen gezet. Brak naar je werk wanneer je liever had willen uitslapen, met tegenzin leren voor een test. Dit is bekend terrein, net als de gemoedstoestand die volgt na het vernietigen van het obstakel. Het gevoel van bevestiging, voldaanheid en vrijheid. Die extreme power-up. Voel je het? Mooi. Now get off your lazy ass and do it!
Babystapjes richting muscle-up
Het einde van Project Shredder is misschien in zicht en het doel om minstens te zakken naar 78 kilogram behaald (75,3 kg. op het moment van schrijven), maar er staan nog twee doelen op het lijstje: het Bruce Lee-lichaam –natuurlijk!– en de muscle-up. Het laatstgenoemde doel is onvermijdelijk de weg naar het eerste streven. En er is vooruitgang!
De Rus Pavel Tsatsouline – de vader van de moderne kettlebell – stelt dat sterker worden niet zozeer draait om spierontwikkeling, maar meer om versterking van zenuwbanen. Tsatsouline zegt dat je brein via deze banen een seintje geeft aan het lichaam om de desbetreffende spieren aan te spannen die nodig zijn om een beweging uit te voeren. Daarom moet je volgens de Rus altijd de volledige beweging maken van de oefening die je wilt kunnen, zodat de juiste neurale connecties worden gemaakt. Zo word je sterker en groeien de spieren die betrokken zijn bij het proces.
Tsatsouline’s theorie lijkt te werken. Ik train vanaf het begin van Project Shredder met behulp van elastieken. Deze geven me genoeg support bij het optrekken en dippen. Jeroen zei tijdens onze laatste training dat wanneer ik zonder hulp tien volledige pull-ups kon doen, de muscle-up niet ver meer zou zijn. “Dan is het een kwestie van explosiviteit en techniek”, aldus de FIT. coach.
Nou, deze week lukte het me om tien keer op te trekken vanuit deadhang. De volgende trainingssessie met Jeroen staat voor volgende week gepland, maar ik kan natuurlijk niet zolang wachten. Ik moet en zal mijn babystapjes zetten richting deze eerste heilige graal van calisthenics. Met Tsatsouline’s theorie in mijn ene hand en mijn twijfel-killer in de andere sta ik vrijdagochtend om 07:00 uur bij de beweegtuin aan het Jaagpad. Twee elastieken hangen van de stang. Muscle-up, here I come you ugly son of a bitch!
Flexing Friday
Vorige week nodigde ik alle naysayers uit om langs te komen voor Flexing Friday. Veel wil ik er niet over kwijt behalve dat ik Gustaw Kurkowski van Food and Motion heb leren kennen. Een kritische man die zijn zorgen over de echtheid van de before/after foto’s had geuit tegenover FIT. Die onzekerheden zijn nu uit de lucht. Thanks dat je kwam, Gustaw!
