Hij is de rauwste rapper van Nederland, een keihard werkende ondernemer, graffiti kunstenaar en daarnaast ook nog eens vader. Thom Easix sprak Steen in de backstage van Simplon over jezelf staande houden als artiest zonder een groot label achter je, katten posters en privacy.
Ik heb net Kerstmiritis deel 5 geluisterd. Vrij heftig en emotioneel. 2015 was een hard jaar voor jou. Hoe gaat het nu met je?
“Ja, aight! Naar omstandigheden gaat het nu weer goed met me. Ik maak er wel het beste van.”
Goed te horen. Je staat vanavond in Simplon. Als ik Groningen zeg, dan zeg jij?
“Party, goeie feesten. Studentenstad. Altijd wel tof publiek.”
Je hebt als rapper geen groot label achter je zoals Top Notch. Toch weet je altijd wel in de picture te blijven. Hoe doe je dat?
“Nou ja, je moet creatief zijn en de dingen doen die anders een label voor je zou hebben gedaan. In de picture blijven is een van die dingen. Doordat je het in je eentje doet, ga je er ook meer over nadenken. Wat werkt wel? Wat werkt niet? Gaande weg leer je hoe je de aandacht het beste kunt pakken. ”
Je doet het echt helemaal zelf?
“Ja, man. Klopt.”
Het valt op dat jij niet veel samenwerkt met andere rappers. Je hebt natuurlijk nul7negen en Spinal waar je tracks mee opneemt, maar daarbuiten vrijwel niet. Is er nog iemand waarmee je zou willen samenwerken?
“Ik wilde in het verleden wel een track opnemen met Def P, omdat hij mij geïntroduceerd heeft aan Nederlandstalige hiphop. Dus dat heb ik gedaan. Voor de rest sta ik er wel open voor als artiesten met mij een track willen opnemen, mits hun muziek me aan spreekt en ze willen betalen natuurlijk. Het is namelijk niet dat ik zo’n samenwerking zelf opzoek of zo. Als ik een track maak dan heb ik genoeg ideeën die ik er in kwijt kan. Als er een artiest is met wie het perfect past en alles elkaar goed aanvult, is het natuurlijk een ander verhaal. Maar die mensen heb ik al om me heen. Daar maak ik al tracks mee.”
Je hebt je imago echt tot het extreme doorgedreven. Steen de rapper is een keiharde gast, terwijl Stijn de vader juist een heel ander persoon is. Heb je daar in je privéleven wel eens last van?
“Dat zou je wel denken als buitenstaander. Iedereen heeft inderdaad een beeld van mij dat ik alleen maar ‘kanker’ zeg, iedere dag met bier opsta, alleen maar loop te snuiven, hoeren neuk en katten posters spaar. Dat extreme imago is juist een hele veilige muur die ik om me heen heb gebouwd. Dat houdt mensen op afstand. Ze durven niet om er doorheen te komen. Totdat er wel iemand is die de moeite neemt om normaal met je te praten en er in een keer achterkomt dat je best een toffe gast bent. Die mensen krijgen dan zelfs meer respect voor je. Dat imago is trouwens niet helemaal nep, het is wel real. Maar ik rap ondertussen ook al vijftien jaar. Vroeger was ik veel rebelser en deed ik dingen die ik nu niet meer zou doen. Nu ben ik vader waardoor ik andere zaken heb waar ik me mee bezig moet houden.”
Heeft je publiek dit ook door?
“Maakt het uit? Mij niet. Ik vind het alleen wel irritant als iemand naar me toekomt en expres heel veel ‘kanker’ gaat lopen zeggen. Gewoon voor de stoerdoenerij. Dat doe ik ook niet. Het is een woord dat bedoeld is om te schelden, om te kwetsen. Je weet wel, als je een keer je voet stoot en het doet pijn. Kanker! Als je per ongeluk vergeet af te rekenen bij de visboer en hij roept je na. Kanker! Oh, sorry meneer. ”
Hef vertelde ons dat hij de ambitie heeft om een film te maken. Heb jij ook andere ambities behalve rappen en graffiti?
“Afgelopen jaar is er een documentaire van me uitgekomen. Deze is nu de best bekeken docu op NPOdoc.nl. De ambities die ik verder heb, voer ik al uit. Ik hoef niet zo nodig een film te maken die ik regisseer en waarin ik speel. Als zoiets op mijn pad komt dan kan ik het wel gebruiken, maar ik heb niet zo’n drang van: dat wil ik zijn, dat wil ik doen. Wat me nog wel gruwelijk lijkt, is dat iemand een boek over me schrijft. Net zoals Bart Chabot over Herman Brood heeft gedaan. Zo’n dikke pil met alleen maar kanker gruwelijke anekdotes over de basisschool, middelbare school, de kunstacademie enzovoort. Echte zieke verhalen. Dat lijkt me nou mooi!”
Wat is het raarste dat er op je rider staat?
“Echt rare dingen heb ik er niet opstaan, man. Ik vraag al jaren een fles Bacardi en een tros bananen. Nou, zie jij bananen? Misschien moet ik dat maar een keertje veranderen. Verder ben ik geen Jennifer Lopez en hoef ik geen Amerikaanse toestanden met alleen maar groene M&M’s. Wat ik wel belangrijk vind, is dat er privacy is, dat er koud bier staat en dat je goed wordt ontvangen. Daar hecht ik waarde aan.”
Privacy, dat is echt heel belangrijk voor je.
“Mensen moeten niet zomaar in en uit de backstage kunnen lopen. Ik wil gewoon rust voor en na de show. Kijk, ik wil best handtekeningen uitdelen en met je op de foto, maar alles tot op zekere hoogte. Mensen willen vaak ook joints met me roken en pep met me snuiven. Daar zit ik echt niet op te wachten.”
Bedankt voor je tijd, Steen!
Foto’s: André Eggens
