Het is column Friday en De Kreeft neemt ons mee naar de steeg die hij beschouwt als zijn voortuin. Toch deelt hij hem met tal van types. Om je laatste uurtjes van de werkweek met een lach en een traan te laten voorbijvliegen, licht hij een paar vaste steegbezoekers uit.
Dit is mijn steeg. Er zijn vele stegen zoals de mijne, maar deze is van mij.
Ik hink-stap-sprong. Niet omdat het kan, maar omdat het moet. Ik ontwijk de galplassen. Relikwieën van de keiweek. Het zijn net vennetjes van maagzuur waarin kleine dönerbootjes kabbelen. De aftermath van een potje Puke Nukem. Zo spring ik ook over een opgedroogde pisstroom. De uiterwaarden zijn nog zichtbaar. De rivierdelta mondt uit in de put in het midden van de steeg. Goedemorgen Groningen.
De steeg is doodlopend. Dat lijkt ervoor te zorgen dat velen dit zien als een veilige haven. Week in, week uit vinden er taferelen plaats die verborgen moeten blijven voor de rest van de wereld.
De cowboy en de stier
De steeg doet dienst als klankkast deze nacht. Dierlijke geluiden echoën tussen de muren. Een zwerver ligt met een bloot ongewassen kontje face down in het fietsenrek. Hij wordt bereden door een jonge, getinte cowboy. Een bizarre rodeo. Het klinkt alsof er een dier geslacht wordt. Het enige dat sterft is de onschuld van een dakloze. R.I.P.
De gruwel bereikt zijn hoogtepunt als er veranderd wordt van positie. De wissel van Arjen Robben door Dick Advocaat op het EK van 2004 was misselijk, maar deze ass to mouth wissel is niet veel minder walgelijk.
Wat volgt, is een transactie waarbij een lading proteïnen en cash een rol spelen. In die volgorde. De cowboy is snel weg. Zwiebertje lijkt nog een beetje aangeslagen en veegt zijn kin schoon. Hij waggelt wijdbeens wat welvarender de nacht weer in.
Schorre Floor
Lekker rouw strotje. Een schorre Floor is zelden alleen en verplaatst zich vaak met soortgenoten. Veel soortgenoten. Ze kunnen zo heerlijk hun verenigingsliederen ten gehore brengen. Mooi man. Moet je wat mee doen. Niet hier.
De soulmates
Gerben is flink beschonken, maar zeker niet te. Zijn sergeant-majoor steekt uit zijn pantalon en groet de sterrenhemel. Anne-Fleur vindt het ook wel best. Zij staat met haar rug tegen de muur en doet haar rokje omhoog. Het is geen hogere wiskunde, de hoek voor Gerben om toegang te krijgen tot Anne-Fleur is niet optimaal. Hij zal haar even op moeten pakken en tegen de muur omhoog moeten tillen.
1, 2…..hupsakee. Helaas. Hij maakt een onbedoelde draai van 90 graden. Gerbens passen beperken zich tot geschuifel doordat zijn broek nu op zijn enkels hangt. Ze storten ter aarde. Wervels tegen de straatstenen. ´Krakaka´. Gerben ziet de valpartij als plan B en blijft op en in Anne-Fleur liggen. Zij trapt hem van zich af en verlaat stampvoetend de steeg.
De status van Gerben: teleurgesteld en blauwe ballen. Broek op de enkels. Zijn jongeheer nog steeds vol verwachting omhoog met een glanzende kop in het maanlicht. Ik steek mijn duim omhoog. Volgende keer beter pik!
Willem en Sjonnie
‘Eem een snuufie doun hoor, Sjon.’
‘Speedy?’
‘Jazekerwel.’
‘ Hiero is nog wel een steegie, ja. Snel eem n sleutel naar bin jassn en dan weer verder nait?’
Graag geziene gasten in de steeg. Korte bezoeken zonder al te veel geluid. Met als uitzonderingen: even kort en krachtig de neus ophalen en een ‘Ooooowww godverdom dat brandt mienjong!’
Later Wulm. Doei Sjon.
Zomaar een greep uit de talloze types die komen buurten. Ik hou van Groningen. Ik hou van mijn steeg. Ik hou van de organische Jackson Pollocks die er op de muren en de grond te vinden zijn. Het is kunst. Gemaakt door benevelde kunstenaars. Voorbijgangers in de nacht.
