Sshhh van Mr. Memoir: keihard met je coño op de dansvloer klapperen. Niks meer, niks minder. Dancehall van Groningse bodem, maar dat hoor je er niet aan af.
Een ietwat onconventionele combinatie, zo´n blanke, jonge dude die met zwaar Jamaicaans accent een dikke dancehall-plaat owned. Dat hoort niet te kloppen, maar dat doet het wel. We spreken Mr. Memoir terwijl hij naar de supermarkt loopt. Moet ook gebeuren.
“Zo’n 80% van de mensen die mijn tracks luisteren, verbaast zich daarover. Maar hé: als het klopt, dan klopt het, toch”, legt hij uit. En waarom ook niet? Hij doet het al tijden, is er goed in en mensen gaan los op zijn tracks. Niks meer aan doen.
Deze slick geproduceerde, dansbare kost komt uit de trechter van Maddy Madpac. Uitgebracht op 9thcube van Drico. Toch is het even stil geweest rond meneer Memoir. “Deze track ligt er al een jaar man. Eindelijk is ie af, clip en alles. Maar ik heb zeker niet stilgezeten.” Vertel.
Doei Groningen, hallo Utrecht.
“Ik ben toegelaten op de Herman Brood Academie.” Nice. Gefeliciteerd. “Ja man, heel chill. Van de vierhonderd aanmeldingen blijven er vijftien over.” Bewijs dat de jonge dancehall-baas een veelbelovende toekomst tegemoet treedt. Helaas betekent dat afscheid nemen van Groningen.
“Ja, ik verhuis naar Utrecht. Daar kan ik me volledig op mezelf focussen.” Utrecht, ook leuk. Dus ook weg bij 9thcube? “Ja, wel jammer. 9thcube is dah future man, sowieso. Maar nu ga ik alles zelf doen, ook wel eens goed.”
Tot slot stelt Mr. Memoir ons gerust. We vinden die plaat echt heel dik, maar we verstaan er niet zoveel van. “Dat is niet erg, hoort erbij. Het is een beetje de charme van het genre, denk ik. Als je er maar goed op kunt dansen.”
