CLASH, een goede botsing tussen elektronische muziek en kunst. Op 6 en 7 april neemt het festival de Oosterstraat over. Muziek, performance, lezingen, workshops en kunstinstallaties: alles is op CLASH te vinden. Een festival waar je zeker bij moet zijn.
Ons oog viel direct op de spetterende kunstinstalatie “Rain” van Pelle Schilling. Wanneer we zeggen ‘spetterend’ dan bedoelen we dat letterlijk. Pelle haalt namelijk sproeiende fontijnen en dansende vonken uit de bouw naar het Grand Theater. Wij zijn benieuwd naar deze gloednieuwe kunstenaar, dus ondergaat hij ons vragenvuur.
Wat is de achterliggende gedachte van het kunstwerk, of is het een bruut beeld en verder niets?
Het werk is first and foremost een brute ervaring. Niet alleen door middel van beeld, maar ook lawaai, de geur van verbrandend staal en de trillingen van de machines.
Ik vind het ongelofelijk belangrijk dat mijn werk op zichzelf kan staan, dat het tof is om er naar te kijken zonder achterliggende gedachtes van de maker. Dat betekent natuurlijk niet dat zo’n gedachte niet aanwezig is. Maar deze moet na het ervaren van het werk verteld worden en iets toevoegen, niet van te voren. Althans dat vind ik dan he.
De installatie “Rain” is één van de drie werken in mijn “Incandescence” serie. De serie gaat over de verborgen en vergeten schoonheid die de metaalwerkplaats te vinden is. Als kleine jongen ben ik opgegroeid op een woonboot naast de Fiction Factory, het interieurbouw bedrijf van mijn vader.
Hier liep ik als driejarig ukkeltje rond en werd mijn aandacht altijd de metaalwerkplaats ingezogen. Waar de mannen stonden te lassen en slijpen, fel blauw licht scheen en sproeiende fonteinen van vonken dansten. Naarmate ik ouder werd ging ik zelf steeds meer in die metaalwerkplaats werken en knutselen. Een logisch gevolg daarvan was dat ik de verwondering die ik als driejarige jochie had verloor. Al dat spektakel werd de gewoonste zaak van de wereld.
Toen het bij mij doordrong dat ik compleet was vergeten in wat voor prachtig schouwspel me ik dagelijks bevond wist ik dat ik daar wat mee moest. Ik ben het uit zijn context gaan trekken zodat er naar gekeken wordt zonder de functionele aspecten die normaal in een werkplaats gelden.
Waarom is dit kunst?
Pfff, tja. Omdat ik het zeg? Nee, persoonlijk weet ik niet of het woord kunst perse aan mijn werk gekoppeld hoeft te worden. Dat is wel lekker makkelijk omdat het een lastige vraag is. De installatie is vooral een ervaring, zoals ik eerder ook al zei.
Ik wil mensen graag iets laten zien wat ik heel tof vind. Ik hoop dat andere mensen ook enthousiast worden. Ik vind het belangrijk dat er kunst is, in welke vorm dan ook, waar mensen een glimlach van op het gezicht krijgen. Soms heb ik het gevoel dat dit op het moment te weinig gedaan wordt.
Hoe lastig is het de installatie neer te zetten?
Het opbouwen van de installatie is best een klus want het vervoer moet op een vijf meter lange aanhanger. Er zijn veel onderdelen, die zijn ook nog heel zwaar. Zeker nu met de show in de studio van het Gand Theatre, op de bovenste verdieping van het pand, plaats vindt gaat het een hele klus worden om alles op zijn plek te krijgen.
Gelukkig heb ik mijn trouwe assistent en goede vriend Philip Cosquino bij me. We hebben samen al best wat keren de installatie op en afgebouwd. Zo stond de installatie tijdens de Dutch Design Week op de 9e verdieping.
Heeft je vader ook geholpen met het kunstwerk aangezien die expert is in de bouw?
Ik kan mijn vader altijd om technisch advies vragen, maar met ontwikkeling en bouw van dit werk heb ik vooral hulp bij andere mensen gezocht.
Hoe gemakkelijk is het om met de installatie te toeren?
Door de grootte van het werk heb ik een speciaal aanhanger rijbewijs moeten halen. Voor het verplaatsen van de installatie moet ik dus een aanhanger regelen. Het is een ander verhaal dan een schilderijtje ergens ophangen, maar dan zou ik me toch dood vervelen.
Hoe veilig is het nu echt?
Veilig. De vonken die er vanaf komen zijn het zelfde als de vonken van een sterretje, op blote armen prikt het een beetje, maar dat is het ook. De dappere toeschouwer die eronder door loopt krijgt een speciale vonkwerende jas aan en aluminium paraplu mee. Daarnaast natuurlijk ook oog en gehoorbescherming.
Met wie zou je wel eens samen willen werken?
Specifieke namen noemen vind ik moeilijk. Met een andere installatie werkte ik al eens mee aan een clip van Ray Fuego, rapper van SMIB. Vaker samenwerken met de jongens van SMIB aan andere muziekvideo’s lijkt met tof. Installaties maken voor een theatershow lijkt me ook super want ik hou erg van theater. Tenslotte is mode een grote interesse en denk ik dat er potentie in zit om de installatie bijvoorbeeld als catwalk te gebruiken.
Je hebt nu iets heel indrukwekkends neergezet. Heb je al nieuwe projecten op de plank liggen?
Natuurlijk, ze zijn zelfs al van de plank af! Ik ga onder andere in de maand mei deelnemen aan een residentie bij SIGN samen met Laura Malpique en Kimball Gunnar Holth. De opening van de groepsexpositie is op 25 Mei. Verder zijn we in ons atelier in Amsterdam bezig met het ontwikkelen van soundsystem.
Daarnaast ben ik samen met kunstenaar Bas Ruis bezig met een kledinglijn geïnspireerd op overalls en werkkleding. Natuurlijk liggen er nog meer ideeën te broeien, maar die liggen nog even op de plank.
Meer informatie over Pelle of CLASH? Check deze link.
