The Great Communicators is een zeskoppige band uit Amsterdam die dit jaar hun eerste album uitbracht: Lucky Horse. Het album ontving veel positieve reviews en in navolging van de release komt de band met een clubtour. De laatste avond van deze tour is in Simplon op 28 oktober. Wij waren erbij.
Het is een volle bedoeling. Geen wonder wanneer je op tien vierkante meter zeven man probeert te proppen. Wonder boven wonder lukt het en terwijl het lijkt alsof we een kringgesprek voeren, wacht de band op mijn eerste vraag.
Voor we echter met het daadwerkelijke interview beginnen, stellen we de communicatieve vaardigheden van de Amsterdammers op de proef. Met zo’n naam kon het natuurlijk ook niet anders.
“Maar je weet toch dat de naam cynisch bedoeld is”, roept zanger Arend Dijkstra. Zijn protest haalt niks uit. Pen en papier worden op tafel gelegd en de band staat op het punt om onderworpen te worden aan een communicatie-examen.
Tekenen
De eerste opdracht is simpel: teken je meest memorabele backstage moment. Terwijl ik op de gang sta, hoor ik dat er hevig gediscussieerd wordt. Na een kleine vijf minuten mag ik eindelijk weer naar binnen en wordt mij hun magnum opus gepresenteerd.
Voor iemand wiens tekenniveau niet verder is gekomen dan dat van een twaalfjarig kind kan ik moeilijk oordelen over de kwaliteit van de tekeningen. Maar man, dit niveau is niet al te best. Ondanks de kwaliteit is het wel duidelijk. Twee figuren, een jongen en een beduidend kleiner meisje, zijn aan het tongworstelen.
Wanneer ik dat benoem, wordt er goedkeurend gelachen. “Vooral dat van meis-je heb je goed,” zegt Gaia. Deze opmerking leidt mij tot de conclusie dat één van de mannelijke bandleden gezoend heeft met iemand beduidend jonger dan hijzelf. De vraag is alleen wie.
Wanneer ik naar de tekening kijk, zie ik dat het iemand met halflang haar moet zijn geweest. Arend verraadt zichzelf door iets te speels te kijken. Hij geeft meteen toe, waarna er een discussie losbarst of het meisje in kwestie inderdaad écht te jong was. Dit dispuut besparen we jullie. Het belangrijkste is dat de tekening prima in orde is.
Cijfer: 7/10
Doorfluisterspel
Naast het tekenen, beroepen we ons ook op het klassieke doorfluisterspel. Iedereen die op een basisschool heeft gezeten, is er ongetwijfeld bekend mee. Voor diegenen die toch niet weten waar we het over hebben, volgt hier een korte uitleg.
Verschillende mensen zitten naast elkaar. Een persoon begint met een zin en fluistert die door in het oor van diegene naast hem. Dit gaat zo door totdat men bij de laatste in de rij is. Als het goed is, komt er op het eind dezelfde zin uit als aan het begin.
Natuurlijk maken we het voor de band niet te makkelijk en we kozen dan ook de voor volgende zin die doorgefluisterd moest worden:
“The Medium is the message. Oftewel, het medium omsluit de boodschap waardoor er een symbiotische relatie ontstaat tussen het medium en de boodschap. Hoe verhoudt dit zich tot jullie band?”
Om ervoor te zorgen dat niemand de zin vroegtijdig hoort, maakt de band geluid. Het gefluister is zo volstrekt onhoorbaar. Blijkbaar is de band goed in staat om ook naast het podium veel geluid te produceren, want een oorverdovend kabaal is vanaf de gang uit het DATmag kantoor te horen.
Uiteindelijk komt Gaia uit bij Tim, die de vraag mag beantwoorden. Hij kijkt even vragend, maar begint dan: “Symbiotisch gezien is dat we alle zes hele andere muzieksmaken hebben, maar die toch in deze band te verenigen.”
Ik ben aangenaam verrast, want eerlijk toegegeven: het was geen makkelijke vraag.
Cijfer: 9/10
Haiku
Tenslotte stellen we de literaire kwaliteiten van de bandleden nog even op de proef. Het doel is om een haiku over Groningen te maken. Een haiku is een gedicht van drie regels. De eerste regel bevat vijf lettergrepen, de tweede zeven en de derde wederom vijf.
De band begint hardop suggesties te roepen, waarbij elke lettergreep wordt geteld. Er wordt gefaald, gelachen en opnieuw gefaald. Uiteindelijk weten de Amsterdammers drie zinnen te fabriceren die volgens hen Groningen beschrijven.
Groningen is top.
Noorderslag was heel leuk toen
Kut eind rijden.
Qua communicatie is het zeer duidelijk, dus volle punten daarvoor. Op literair niveau stelt het toch enigszins teleur, dus helaas geen maximale score.
Cijfer: 7/10
Uiteindelijk komen we op een gemiddelde cijfer een 7,7. Niet slecht voor een band wiens naam bedoeld is om te verwijzen naar hun slechte communicatieve vaardigheden.
Als wij Groningen zeggen, wat zeggen jullie dan?
“Het is altijd leuk om in Groningen te zijn,” vertelt Bassist Timothy. “Maar vooral wanneer je wel betaald wordt,” vult Arend aan en de rest van de band barst in lachen uit. “Een keer kregen we tijdens de Popronde niet betaald na een optreden. Dat had niks te maken met de Popronde, maar met de plek waar wij speelden: Café de Kar.”
Hoe kan dat nou?
“De kroegbaas wilde niet dat we kwamen optreden en begon al te klagen toen we met de spullen binnenkwamen. Vervolgens was hij gedurende het hele optreden chagrijnig en weigerde hij ons ook nog eens diezelfde avond te betalen.”
“De dag erna konden we uiteindelijk toch het geld ophalen, maar dat maakte het niet veel beter. Hij zat in een enorme dikke auto super krenterig te doen. Dat was gewoon echt niet cool.”
Jullie traden afgelopen januari ook op tijdens Noorderslag. Beviel dat beter?
“Ja, dat was echt geweldig. De hele tent stond vol”, glimlacht Timothy. “Het was een best wel gekke ervaring. We traden op in de Bovenzaal en voor het optreden deden we een soundcheck. Toen we terugkwamen om het optreden te doen, stond de hele zaal vol. Het was zelfs zo druk dat wijzelf nota bene de zaal niet eens in konden om te spelen! We moesten ons door het publiek wurmen om bij het podium te komen.”
Alexander begint te lachen en vertelt: “Ik kan me nog herinneren dat de meeste mensen in het publiek het niet leuk vonden. Ze vroegen ons wat we deden en toen we zeiden dat we moesten spelen, keken ze ons niet begrijpend aan.”
Is het bandbestaan anders dan wat jullie er in de eerste instantie van hadden verwacht?
“We hebben allemaal al redelijk lang in bands gespeeld, dus we hebben geen illusies over het leven als muzikant”, vertelt Arend. “Wel wordt het langzamerhand wat beter”, vult Timothy aan.
“We merken dat we steeds meer mensen om ons heen krijgen, zoals een tourmanager en een boeker. Dat is wel heel erg prettig. Vooral omdat we zien dat het dingen makkelijker maakt.”
Hoe heeft jullie studie op het conservatorium jullie geholpen als band?
“De beginselen van de band werden gevormd op het conservatorium. Eerst hadden we andere band genaamd Klopje Popje. Dat was iets minder serieuze muziek dan we nu maken. Op een gegeven moment kregen we weer zin om een ‘serieuze’ band te beginnen en daaruit is The Great Communicators ontstaan. Verder hebben we ook heel veel gehad aan medestudenten en docenten. Met hen wisselden we muziek uit. Dat was voor ons inspiratie”, zegt Arend.
Wat is de meest wijze les die jullie hebben geleerd als band?
“Het klinkt misschien heel erg ironisch, maar ik zou zeggen dat goed communiceren erg belangrijk is,” lacht Gaia. “We zijn met z’n zessen en wanneer er dan een besluit moet worden genomen, is het wel belangrijk dat er goed wordt overlegd.” “Op zich hebben wij met z’n zessen wel een interessant besluitvormingsproces. Je moet heel veel dingen afwegen en niet iedereen kan krijgen wat hij of zij wilt. Hierdoor moet je heel erg bemiddelen en dat is iets waar we allemaal wel beter in zijn geworden,” vult Timothy aan. “Je moet soms je eigen mening aan de kant zetten voor het belang van de band,” concludeert Tim.
Hebben jullie nog advies voor beginnende bands?
“Wacht een flinke poos met het op de bühne willen gaan. Zorg eerst dat je iets in handen hebt, waarvan je weet dat het goed is”, zegt Arend. “Blijf je idealen nastreven en bide your time”, stelt Timothy.
Stel je mocht alles op je rider zetten, wat zou dat dan zijn?
Gaia: “Whisky, maar dan ook echt goede!” Arend: “Dat staat er al op.” Gaia: “Nee, ik wil echt een goede Single Malt Whiskey. Niet van die matige troep.”
“Nou ja, dat is wat Gaia op haar rider wil. De rider is toch al het meest op haar gericht. Ze heeft nota bene ook al twee avocado’s erop staan.”
“Die zijn ook gewoon heel erg lekker. Oh, en ik zou ook een styliste en een make-up artist willen hebben.” Alexander: “Ik zou wel een bubbelbad willen.” Timothy: “O, en doe mij maar een massage!”
Bedankt het voor het intervuuu!
Die brute omslag en concert foto’s zijn van Jan Lenting. Die andere zijn met Aron’s mobiel gemaakt.
