Tijdens mijn studie ontwikkelde ik een hechte band met een groep gasten. Wat ons destijds bij elkaar bracht laat zich samenvatten in drie woorden: voetbal, bier en feestjes. Tegenwoordig is de vriendschap er niet minder op geworden. Al zien we elkaar niet zo vaak meer.
Christel Verveda is een van de mensen die ik uit die periode ken. Samen overleefden we de opleiding KCM, en hoe? Ze was mijn partner in crime op de redactie van het studiemagazine.
Positieve geest
Wat ik aan Christel bewonder, is haar ongekende positieve en creatieve instelling. Op basis daarvan realiseert ze haar ideeën. Diezelfde instelling heeft sinds onze studie niks aan kracht ingeboet. Sterker nog, het zal mij niks verbazen als die mindset haar heeft gebracht tot waar ze nu is.
Tegenwoordig kun je haar vinden in Het Huis Utrecht, waar ze niet zomaar horecacoördinator is. Zo organiseert ze er tevens evenementen en mini-festivals, met als doel: “ruimte maken voor de ontwikkeling van jong podium- en theatertalent.” Daarnaast kun je haar vinden bij de merch van Popronde. Of als onbedoelde manager van haar vriend, die kunstschilder is. Altijd positief, altijd met een lach.
Goldflakes Christel Verveda
Dus vinden we het hoognodig om voor deze vrouwelijke strijder, uit de culturele sector, een plekje in te ruimen. Daarom heb ik Christel uitgenodigd om haar Goldflakes met ons te delen. De tracks in het lijstje beelden voor haar een “begin” uit. Wil je weten wat ze daarmee bedoelt? Lees en luister dan hier naar de Goldflakes van Christel Verveda.
Crosby & Nash – Southbound Train
Graag wil ik beginnen met de muziek die bij ons thuis werd, en nog steeds wordt, grijsgedraaid. De nummers van Crosby, Stills, Nash and Young geven mij een warm gevoel van thuiskomen. Southbound Train in het bijzonder.
Door dit nummer maakte ik voor het eerst kennis met de kracht van samenzang en het was dan ook een geweldige motivatie om gitaar te leren spelen. Dit nummer was het eerste lied dat ik in zijn geheel, inclusief barréakkoorden, kon spelen en meezingen.
Cuby + Blizzards – Somebody Will Know Someday
Door de muzieksmaak van mijn ouders en door samen op te treden met mijn vader heb ik als jong meisje veel verschillende muziekstijlen leren kennen. Van Queen en de gehele 27 Club, tot iedereen die een keer heeft opgetreden bij The Muppet Show.
Ik was gefascineerd door Cuby + Blizzards, een geweldige bluesband. Uit Grolloo nog wel. Het nummer Somebody Will Know Someday heeft mij aangezet om dieper de wereld van de blues in te duiken. Hier is vervolgens een oneindige stapel aan nieuwe fascinaties uitgerold. Bedankt Cuby!
Nina Simone – I Put a Spell on You
Een van die fascinaties is Nina Simone. Deze vrouw inspireert me niet alleen met haar geweldige pianospel, maar ook met haar bijzondere manier van zingen. Hierdoor begon ik verder te kijken dan de muzieksmaak van mijn ouders. Daarnaast heeft ze er ook voor gezorgd dat ik vaak achter de piano heb gezeten, in een poging haar gebruik van ritme goed onder de knie te krijgen. Helaas tevergeefs.
Dit resulteerde grappig genoeg in een optreden, waarbij mijn vader en ik een versie hebben gespeeld van I Put a Spell on You. Ik zong hierbij als Nina Simone en hij speelde als Creedence Clearwater Revival.
Buddy Guy – Damn Right, I’ve Got the Blues
Door me te verdiepen in het leven van Nina Simone ontdekte ik de Delta Blues. In 2015 heb ik met een vriendin een geweldige tocht gemaakt door Amerika. Hierbij ging de tocht van de Electric blues (Chicago) naar Dixieland (New Orleans) en alles wat we daartussenin konden vinden. Via de Mississippi zijn we zo van stad naar stad getrokken.
Op deze roadtrip hebben we zoveel mogelijk muziek proberen te luisteren. Onze reis kon vanaf het begin al niet meer stuk, toen Buddy Guy zelf aanwezig bleek te zijn bij een optreden van Buddy Guy’s Legends en wel een nummer voor ons wilde zingen. Daarom moest zijn Damn Right, I’ve Got the Blues in dit lijstje.
Robert Johnson – Crossroads
Terwijl wij dieper de Delta in reden, konden we het niet laten om een stop te maken op de mythologische plek waar het volgens de legende allemaal begon: de crossroad waarover Robert Johnson zingt. En hoewel de plek ontzettend toeristisch is geworden, is de authenticiteit en kracht van het nummer niet verloren gegaan.
Electric Light Orchestra – Mr. Blue Sky
Zoveel namen, nummers en muziek die ik hier had willen noemen. Toch eindigt deze lijst met mijn guilty pleasure. Het nummer waar ik een tijd lang iedere ochtend naar luisterde en mijn dag vrolijk mee begon – en stiekem af en toe nog steeds. Als ik dit hoor dan voel ik me blij.
