Douwe Grootendorst is de financiële man van cultureel Groningen. Als Dope D.O.D., Kraantje Pappie, Noisia, Rebel Rebel en DATmag hun geld aan je toevertrouwen dan ben je ergens de beste in. Zoals bijvoorbeeld pizza’s bakken.
Zo’n dikke week geleden is onze favoriete pizzeria jarig. Buurman&Buurman bestaat één jaar. WTF! Dat is snel gegaan. Ik kijk tijdens het verjaardagsfeestje om me heen. Van jongerenblog Sikkom tot de potige boys van FIT. lopen te snacken van vers bereide pizza’s.
Buurman&Buurman
The men and woman of the hour, Sjoerd en Douwe Grootendorst en Anouk van Ham, lopen rond. Niet stoer high fivend, maar juist er op gefocust dat iedereen het naar z’n zin heeft. Terwijl ik buiten een peuk opsteek, komt Douwe naast me zitten. “Heb je het leuk?” Ik knik. “Wil je een pizzaatje bakken?” Ik knik opnieuw.
“Doen we één van de kaart, of wordt het een special?” Ik kijk hem aan. Natuurlijk wordt het de Lazarov-Special met extra salami en feta. “Oké dan. Ik doe voor en jij doet me na. Komt ie.” Sta je daar ineens pizza’s te bakken met je fiscalist. Lekker!
In gesprek met Douwe Grootendorst
De Lazarov-Special ligt nog maar net in de houtoven, of het idee schiet door me heen. Ik heb Douwe nog nooit geïnterviewd over cultureel ondernemerschap. En dat terwijl hij een belangrijke spil in het web is. Hij is tenslotte afgestudeerd op het onderwerp De Kunstenaar en de Fiscus.
Interviewtje doen? “Ja dat is goed, man. Kom woensdag maar langs.” Woensdag komt en gaat. Weekje later? “Ja, is goed!” Weekje later zit ik bij Buurman&Buurman, notitieblokje in de hand, maar van interviewen komt niets terecht. Wel mag ik de nieuwe brie-pizza proeven. “Maandag zitten, maar dan ook echt?” Tuurlijk!
Van portier naar fiscalist
“Ik zit hier echt te weinig en het is zo’n mooi plekje”, zegt Douwe en kijkt om zich heen. We zitten achterin bij Buurman&Buurman. Maandagochtend, bakkie koffie in de hand, eindelijk is het gelukt. Douwe haalt een hand door z’n baard. “Wat wil je weten?”
Eerste indrukken blijven lang kleven. Zo heb ik jarenlang gedacht dat mijn huidige fiscalist een kickboksende uitsmijter was. Hij moet er om lachen. “Ja, mooi hè. Ik heb het ook jaren met plezier gedaan. Maar ondertussen studeerde ik gewoon Fiscale Economie.” Not your average uitsmijter dus.
Win-win-win-win
Het vat een beetje samen hoe deze man is. Hij doet wat hij wil op een zo efficiënt mogelijke manier. Het doel: win-win-win-win-situaties creëren. Alles kan, zolang je het goed uitdenkt. Niet voor niets heet zijn bedrijf 3.2 Financieel Management. Verwijzend naar het artikel 3.2 van de Wet Inkomsten Belasting: winst uit onderneming.
Hetzelfde principe geldt uiteraard voor het portier zijn, legt hij me uit. “Je bent bij een mooi feestje. De hele avond sta je met iedereen te lullen aan de deur, maar drinkt ondertussen geen druppel alcohol. Dus ben je de volgende ochtend fris en fruitig. En het betaalt ook nog eens goed. Dat is alleen maar win-win.”
Verantwoordelijkheden
Het ondernemende karakter van Douwe komt niet uit de lucht vallen. Op zijn negentiende wordt hij vader van Damian. Een kind brengt veel verantwoordelijkheid met zich mee. “Er moest geld verdiend worden”, zegt hij. “Ik heb toen de studiegids gepakt en gekeken welke studie de meeste baanzekerheid gaf.”
In eerste instantie komt hij er niet uit, maar om toch een inkomen veilig te stellen, besluit Douwe een jaar het mbo in te duiken. “Ik had namelijk uitgezocht dat je op het mbo studiefinanciering kreeg. Die kon ik laten kwijtschelden door na dat jaar aan een hbo-opleiding te beginnen. Dat klonk als een goede manier om betaald na te denken over wat ik echt wilde gaan doen.”
Fiscale Economie
Daar waar de meeste studenten aan een studie beginnen vanuit een passie of roeping, kiest Douwe voor de praktische kant where the moneys are: Fiscale Economie. Daarnaast blijft hij gewoon doorwerken.” ’s Avonds stond ik aan de deur als portier en begon de volgende dag vrolijk aan mijn andere baantje bij de belastingtelefoon.”
Hij neemt een slok van zijn espresso. “Dat was toen een bijbaan die je alleen kreeg als je Fiscale Economie deed. Je leerde super veel en had overal toegang tot. Later is het echt zo’n callcenter ding geworden.”
Noisia
Werken als portier werpt zijn vruchten af. Douwe heeft misschien uit noodzaak gekozen voor een serieuze studie, maar toekijken hoe artiesten en kunstenaars zich helemaal in het leven storten, vindt hij maar al te mooi. De creatieve sector trekt hem wel en hij besluit tijdens zijn werk aan de deur een steentje bij te dragen.
“De Noisia boys hadden hun studio achterin het Platformtheater waar ik vaak werkte. We raakten zo af en toe aan de praat en ik gaf Walter Flapper financieel advies over bepaalde zaken.” Na een tijdje random belastingtips vraagt Noisia of Douwe niet hun financiën wil beheren. Hij gaat akkoord.
3.2 Financieel Management
“Ik werkte toen net voor een accountantskantoor, maar naast mijn werktijd hielp ik wat kunstenaars, muzikanten en andere artiesten. Die hebben het in principe niet breed en af toe kreeg ik ook gewoon een schilderij voor mijn werkzaamheden.” Hij grijnst en graait opnieuw wat in zijn baard. “Tof, maar daar kan ik de huur niet mee betalen.”
Met de Noisia-deal op tafel kickt zijn ondernemersinstict in en hij stelt een lijstje op met pro’s en cons. “Ik heb een berekening gemaakt van hoeveel geld ik per maand moest verdienen om rond te komen. Dat heb ik gedeeld door het aantal uren dat ik wilde werken en daar kwam mijn uurtarief uit.”
Die blijkt veel lager uit te komen dan bij zijn huidige werkgever. “Mooi, want nu kon ik mensen goedkoper helpen en ging ik er zelf niet op achteruit.” Weer dat kenmerkende lachje. “Dat vind ik mooi, mensen helpen. Je krijgt er zoveel moois voor terug.” 3.2 Financieel Management ziet het daglicht.
Buurman&Buurman
De deur van de pizzeria gaat open en zijn broer Sjoerd komt binnen met vriend en medewerker Sam. Ze beginnen een grote berg haardhout met een kruiwagen naar binnen te slepen. Douwe loopt naar de koffieapparaat en schenkt iedereen een bakkie in. Ondertussen ruikt hij aan een lege fles gin.
“Lekker dit, man. Zoveel lagen in de smaak.” Hij neemt nog een snuif en lacht. “Zoveel smaak, dat als je hem lief aankijkt je waarschijnlijk een borrel mag”, roept Sjoerd vanonder de houtoven. Mooi gebaar, maar ik pas. “Je weet niet wat je mist.”
Pizzeria Buurman&Buurman is een nieuw avontuur voor Douwe. Hij ziet het concept bij vrienden in Amsterdam en besluit het in Groningen op te zetten. Er komt meer bij kijken dan hij in eerste instanties verwacht. “Maar hoe tof is het dat ik dit met Anouk, mijn vriendin, en mijn broer kan runnen. Daar word ik echt blij van.”
Kunstenaar in ondernemen
Van fiscalist naar pizzabakker, meestal is het andersom. “Ik ben gewoon goed met financiën. Dat is mijn sterkste punt. Zelf vind ik dat je altijd moet inzetten op je sterke punten. Dat is de enige manier om daar de beste in te worden in plaats van te streven naar middelmatigheid.”
Buurman&Buurman is net als het werken aan de deur en het jaartje mbo: een win-win-win-win. De beste pizza’s van Groningen maken in je eigen toko, terwijl je samenwerkt met je familie en vrienden. Het klinkt goed.
Daarnaast blijft zijn financieel adviesbureau gewoon doorgaan. Druk mannetje. Hoe hou je dat vol, man? “Ik vind het leuk om te doen. Dan is het al geen werk meer. Dat is de kunst van het ondernemerschap. Blijf doen wat je leuk vindt en zorg dat het winstgevend wordt, dan win je altijd.”
Gouden tips
- “Zet altijd in op je sterke punten.”
- “Blijf geloven in wat je doet. Als jij er niet in gelooft, wie moet het dan doen?”
- “Deel je successen met de mensen om je heen. Ik hoorde laatst van mij vleesleverancier een hele mooie gezegde: wie niet kan delen, kan ook niet vermenigvuldigen. En zo is het.”
