Freek de Kreeft sprak zijn goede vriend en koppige hiphopper over zijn frustraties, de nieuwe track en over kebab. Waar? Bij de Dönerix natuurlijk!
Ik denk dat jij wel weet waarom we hier hebben afgesproken?
“Ja, das logisch. Ik haal het aan in mijn track. Ik zit weer bij Dönerix kebab te vreten, kijk in de spiegel en hij zegt: jij bent fucking lelijk!”
Zo lelijk ben je toch niet? En wat heb je met kebab?
“Ik heb lang geworsteld met ontstekingen. Een lastige tijd met depressie. Niet om zielig te doen, maar dat was gewoon hoe het was.”
“Vaak beland ik ‘s nachts na de gebruikelijke escapades in de Dönerix om een broodje te eten. Ik vreet die shit overigens niet zo vaak meer, eet de laatste jaren veel gezonder. Als je dan tóch besluit om s’nachts kebab te halen, doe het dan bij de beste kebabzaak in Groningen. Krijg je overdag zin in een broodje? Doe maar niet.”
Wat is jouw Kathedraal?
“Mijn kathedraal is de perfecte versie van jezelf zijn, volledig in je kracht. Met alle overtuiging doen waar je goed in bent. Ik ben altijd vrij neerslachtig en onzeker geweest. Onzekerheden die voortkwamen uit angst en depressie en vragen als Is mijn muziek wel goed genoeg? of Ben ik überhaupt wel wat waard? zijn brandstof geweest voor het schrijven van dit nummer.”
Wanneer komt je album uit?
“Wanneer precies weet ik nog niet. Zowel mijn producer Osmose als ik zijn perfectionistisch, een reden waarom het niet zo snel gaat. Er zitten wel wat luchtigere nummers aan te komen, maar een zomerhitje zul je van ons niet horen.”
Worden dit allemaal emotioneel beladen tracks?
“Mijn muziek zal altijd een duister randje houden. Ik wil mensen raken. Het grootste compliment dat je kunt krijgen als artiest is dat jouw teksten anderen geholpen hebben om door lastige periodes heen te komen. Periodes die ik zelf ook gekend heb.”
Als we even buiten staan, hijst Loewie gefrustreerd aan zijn peuk. ‘Ik blijf op die deur beuken en er wordt maar niet opengedaan!’ Hij heeft het over de grote kanalen die lastig te bereiken zijn. We vervolgen het gesprek aan een tafeltje in de Drie Gezusters.
Ben je een gefrustreerd mannetje?
“Ja. Maar wel veel minder dan eerst. En dat is tegelijkertijd ook iets waar ik veel aan gewerkt heb de laatste jaren en een thema wat je terug gaat horen op onze nieuwe plaat ‘uit het donker treden’. Ik heb namelijk teveel tijd verdaan daarmee en dat is gewoon zonde.”
“Ik timmer al heel wat jaren aan de weg maar ben nog niet waar ik wil zijn. Toch heb ik het idee dat ik er wel kan komen. Dat is een gevoel van onmacht. Die frustraties hoor je ook terug in Kathedraal. Wat ik eraan kan doen? Gewoon door blijven beuken.”
Je hebt veel tijd en geld geïnvesteerd in jezelf als artiest. Is dat het allemaal waard?
“Tuurlijk. Zoals Macklemore zegt in de track Ten Thousand Hours: ‘A life lived for art is never a life wasted’. Vroeger had ik een beeld van hoe ik wilde worden. Wat ik wilde maken. Ik heb het gevoel dat ik daar steeds dichterbij kom. Natuurlijk wil ik nog écht doorbreken en meer optreden, maar ook nu al geeft het me voldoening.”
Hiphop is aan het veranderen. Een nieuwe generatie met nieuwe genres. Hoe omschrijf je je eigen muziek en is hier nog wel een markt voor?
“Met die vraag worstel ik zelf ook wel eens. Dat is gewoon afwachten denk ik. Ik zou mijn muziek onder de alternatieve hiphop plaatsen. Osmose en ik zitten redelijk op dezelfde lijn en willen veel experimenteren.”
“We willen wel wat muzikalere hiphop gaan maken om een groter publiek te bereiken. Meer zang. Meer featurings met zang. Met alle respect voor Hiphop natuurlijk. De beats van Osmose zorgen voor ambient invloeden. Veel rappers gaan met de trend mee en maken muziek die op elkaar lijkt. Niks voor ons.”
Omschrijf de Groningse Hiphopscene in 1 woord?
“Ja, jezus… wat een lastige vraag. Om nou te zeggen ‘kut’ vind ik wat overdreven. Maar als je mij vraagt waar de toffe rappers vandaan komen zou ik niet direct Groningen zeggen. Kraantje Pappie en Dope DOD zijn artiesten waar ik veel respect voor heb, het ligt alleen niet zo in mijn straatje.”
“Van de nieuwe garde ben ik niet zo onder de indruk. Als ik naar de Nederlandse Hiphopscene kijk heb ik wel bewondering voor Raw Roets en Ares. En natuurlijk, ondanks een plaagstootje in mijn track Kathedraal, voor Fresku.”
“Engelstalige rappers die ik erg bewonder zijn Eminem, Rittz, Yelawolf en Sadistik. Ik luister overigens ook graag naar rock. Ben vanaf jongs af aan opgegroeid met bands als Golden Earring en Rage against the Machine. Dit kwam voornamelijk door mijn vader en broer.”
Je hebt al vele samenwerkingen achter de rug. Vaak leidde dit tot een breuk. Ben jij lastig om mee samen te werken?
“Ja. Ik wil het liefst alles in eigen hand houden. Dat en mijn temperament, zorgen voor frictie en irritatie. Vaak is het daarop stukgelopen met beat- of clipmakers. Ik heb vaak meer drive en ambitie dan de mensen waarmee ik samenwerk.”
“Het liefst zou ik elke dag in de studio zitten. Toch doe ik Osmose hiermee tekort. Creatief gezien is het een match made in heaven en ik blijf me verbazen over wat die gast allemaal kan. We zijn samen een plaat aan het maken en de chemie is goed.”
Veel samenwerkingen met rappers uit Groningen heb je nog niet gehad. Waarom niet?
“Echt aantrekkelijke aanbiedingen heb ik nog niet gehad. Ik ben ook meer met mijn eigen ding bezig. Ik sta er best voor open, maar het is voor mij geen moeten. Ik wil niet afhankelijk zijn van mensen die het al gemaakt hebben. Het is misschien ook een stukje trots. Ik ben niet zo’n slijmbal die per se grote namen wil strikken voor een collabo.”
Waar zie jij jezelf over een jaar tijd?
“Dan heb ik meer shows achter mijn naam staan. Mijn EP of album is dan uit. Ik wil doorbreken en de grote platformen bereiken. Ik wil misschien een andere weg inslaan qua muziek. Muzikaler. Het doel is om de grote clichées vermijden, iets waar hiphop in het algemeen moeite mee heeft -werken met een live band- staat ook nog op mijn verlanglijstje. Mijn grote droom is om op Pinkpop te staan.”
Tot slot: Als je aan jezelf vijf jaar geleden advies zou kunnen geven, wat zou je tegen die jonge Loewie zeggen?
“Pak het zakelijk gezien anders aan. Ik was vaak snel op mijn teentjes getrapt, dat leverde weinig op. Tegenwoordig ben ik vriendelijker en pak ik het iets tactischer aan. Ik regel nu op zakelijk gebied veel zelf. Ik zit overal bovenop. Ook zou ik mezelf aansporen om er nóg eerder vól voor te gaan. Gas geven!”
